Babs: "De 14de etappe, de koninginnenrit van de Alpen, van Grenoble naar Risoul. Het is een pittig trapke, met de Col d'Izoard die het dak van deze tour wordt genoemd en een aankomst op 1855 m met in de laatste 12 km een hellingeske om u tegen te zeggen . Gemiddeld stijgingspercentage zo'n 7 %. Deze rit zal de mannen van de jongens scheiden.
 
Het begint al goe met een betoging van de Franse brandweer bij de start. Onder het motto" pompiers en colère" blokkeren ze even de boel, maar ze hebben al rap door dat ne "coureur en colère" ook ni om mee te lachen is en besluiten dan toch maar plaats te ruimen.
 
Op 102 km krijgen we een knappe actie van de Fransman Démare. Of zo denkt iedereen toch. De renner gaat effekes recht op zijn trappers staan en pakt me daar ne spurt. Maar zijn maneuver eindigt abrupt bij de eerste camper met Sporza vlag die hij tegenkomt. Hij springt van zijne fiets en duikt de mobilhome binnen, terwijl de Belgische eigenaars er verbaasd staan op te zien. De jongen moet dringend een grote boodschap doen en zijn actie was dan misschien wel loos alarm, zijn krampen zijn da zeker en vast ni. Hij ondervindt wat iedereen wel weet, als ge moet gaan, dan moete gaan.
 
Ook voor de Belgen is deze etappe ni om over naar huis te schrijven. Dries Devenyns komt zwaar ten val. Het verdict is  ni om mee te lachen. Gebroken schouder, hersenschudding en gedeeltelijke klaplong. Er zijn er in dezen tour al voor minder uitgevallen. En onze Jurgen heeft helemaal zijnen dag ni. Op minder dan 9 km van de eindstreep moet hij lossen. Hij geraakt amper nog vooruit. En terwijl Majka en Nibali strijden om de ritzege, een strijd die trouwens op schitterende wijze gewonnen wordt door Majka, raakt Van Den Broeck verder en verder achterop. Hij verliest bijna 5 minuten en dondert daarmee ook uit de top 10. Zijn droom om op het podium te staan, spat hier uiteen.
 
Majka pakt de ritzege, Nibali blijft stevig in het geel en vergroot zijn voorsprong, Rodriguez herovert de bollekestrui. En onze Jurgen, die vindt het naar eigen zeggen, allemaal dik klote en voelt zich schuldig tegenover alles en iedereen. Hij zou volgens de dokter een bacteriële infectie kunnen hebben maar heeft volgens zichzelf gewoon geen benen, of toch in ieder geval benen waar ge niks mee kunt....Mijn mening Jurgen, ik denk dat er vooral iets schort aan uwe moraal. Als gij niet in u zelf gelooft, hoe kunt ge dan nog iets presteren?  Het wordt tijd dat ge eens een ritzege pakt, al was het alleen maar om uw zelfvertrouwen op te krikken. We zullen sebiet eens een klapke doen, want nen Belg,  die geeft ni zo maar op zonder slag of stoot, toch zeker ni als Babs in de buurt is."

Kristoff wint in Nimes

Babs: "Een tussenrit vandaag met start in  Tallard en aankomst voor het amfitheater van Nîmes.  222 km bijna vlak landschap, tussen ver uitgestrekte lavendelvelden met afwisselend stormachtige regenbuien en blakende zon.
 
Reeds na 1 kilometer ontsnappen Martin Elmiger en Jack Bauer uit het peloton en nemen ze een voorsprong. De andere renners laten voorlopig begaan. Helemaal achteraan komt Richie Porte in de problemen, maar met de hulp van een voorbijrijdende moto, kan ook hij terug bijbenen.
 
Wanneer de coureurs van BMC een waaier proberen te maken, laat gele trui Nibali duidelijk merken dat hij hier niet mee opgezet is. Hij sprint vooruit als een duiveltje uit een doosje en plaatst zich ertussen. De zenuwachtigheid in het peloton groeit. Bakelants probeert een uitval en ook Tony Martin valt aan, maar zonder veel erg.
 
Toch slinkt de voorsprong van het duo Elmiger - Bauer zienderogen. Hij bedraagt nog maar luttele seconden in de laatste kilometer. Iedereen denkt en hoopt dat Bauer het gaat halen na zijn 220 km lange huzarenstuk, maar Jack is dodelijk vermoeid  en in de laatste meters krijgen we een massasprint in het peloton. Het drama gebeurt, Bauer wordt op het randje ingehaald  en het is  Kristoff die als eerste over de eindstreep gaat. Niet voor de eerste keer in de geschiedenis,  is het amfitheater te Nîmes getuige van het roemloos ten onder gaan van een ware held.
 
Jack Bauer zit verslagen op de grond terwijl hete tranen over zijn wangen rollen. Onze eigen Johan Vansummeren komt hem troosten. En ik moet toegeven dat ik ook de grootste moeite heb mijn armen niet rond hem te slaan. Wij Belgen kennen Jack nog, want hij woonde een vijftal jaar geleden in ons eigen Mariakerke, waar zijn wielercarrière begon. En vooral wanneer iets later een oogverblindende glimlach door zijn tranen breekt, is de Nieuw-Zeelander zonder twijfel de meest waanzinnig aantrekkelijke man van de koers. Met de allures van een ware held staat hij de journalisten te woord. Zijn jongensachtige grijns wanneer hij ontwapenend zegt dat een mens moet leren leven met teleurstellingen, doet menig vrouwenhart smelten. Kuddos Jack, we hadden graag een Kiwi zege gezien vandaag, maar het mocht jammer genoeg niet zijn.
 
Onze eigen Jurgen Van den Broeck kon vandaag geen potten breken en blijft voorlopig elfde in het klassement. Hij is echter vast van plan zijn goede benen terug te vinden na de rustdag morgen, dus we krijgen misschien nog iets te zien in de Pyreneeën. "

Babs in de Tour

"