Onze muziekresencent Alfons Maes zat zondagavond in cc Zwaneberg op schoot van Colin Blunstone. In 1964 vormde Blunstone samen met keyboardswizzard Rod Argent, gitarist Paul Atkinson, bassist Chris White en drummer Hugh Grundy de nu nog steeds legendarische band The Zombies. Hun bekendste hits waren 'She's Not There', 'Tell Her No' en 'Time Of The Season' dat een nog veel op de radio gedraaide klassieker is.
Na het uiteenvallen van de band in 1968 begon Blunstone aan zijn solocarrière. Onder het pseudoniem Neil McArthur bracht hij in 1969 nogmaals de Zombies-hit 'She's Not There' uit met als B-kant 'World of Glass'.
Enkele jaartjes later scoorde ook Santana sterk met dit nummer.
Hij maakte een aantal soloalbums: 'One Year' (1971) met daarop de hit 'Caroline Goodbye' (over zijn verbroken relatie met fotomodel en actrice Caroline Munro) en 'Say You Don't Mind'. Zijn tweede album 'Ennismore' (1972) leverde drie hits op nl. 'I Want Some More', 'Andorra' en 'I Don't Believe In Miracles'.
Nog meer studiowerk vonden we in de platenrekken met 'Journey', uit 1974, 'Planes' (1977), 'Never Even Thought' (1978) en 'Late Nights in Soho' (1979) haalden slechts een bescheiden verkoop maar leverden geen echte hits op. Maar ze gelden nu als ware collector items.
Blunstone verwende ons vanavond nog eens lekker met die onvergetelijke songs die hij toen maakte met zijn band de Zombies, zijn eigen omvangrijke solo-carriére maar ook een kleine greep uit het oeuvre van zijn bijdrage aan het Alan Parsons Project passeerde vanavond de revue. De Britse gentleman met de zo herkenbare, fragiele stem met hoog (alhoewel het nu een beetje anders is) bereik, werd begeleid door muzikanten die hun sporen elders ruimschoots hebben verdiend.
Niet meteen een uitverkochte zaal, maar wel allemaal fans van het eerste uur, namen plaats in deze mooie schouwburg.
Klokslag 20:15 verschenen de vijf muzikanten op het podium en zonder enige aarzeling kregen we een leuke introductie met o.m. 'Time To Move' uit het album 'As Far As I Can See), de Jimmy Ruffin hit van weleer 'What Becomes Of The Brokenhearted', een nummer dat ook Dave Stewart samen met Blunstone uitbracht. Wilde hij met dit nummer nogmaals zijn verbroken liefde met Caroline Munroe onderstrepen?
Wat ook meteen opviel tussen sommige nummers is dat er met de vaart van een sneltrein verder werd gemusiceerd.
Tijd om even aan wat vrienden te denken. Colin introduceerde 'Wild Places' van Duncan Browne op een ietwat té lange wijze maar de song op zich maakte dit weer allemaal goed. Maar wat nog ontbrak wat enige vorm van spontaniteit vanuit het publiek.
Nog meer leuke herinneringen dienden zich aan: 'I Don't Believe in Miracles', dit keer de album versie uit 'As Far As I Can See', 'Any Other Way' (uit 'The Ghost Of You And Me') en 'Caroline Goodbye', zijn levensanthem over zijn gebroken hart nadat de verloving tussen Blunstone en Munroe op een sisser uitliep.
Colin is niet meer van de jongsten (geboren in 1945) en in sommige songs, waarvan het geluid niet echt goed geregeld werd, hoorden we dat hij bij de hoge passages eigenlijk een beetje te 'hard' moest zingen (lees: roepen) om de juiste toonaard te halen maar we vergeven hem dit met de mantel der liefde. Zijn stem is over de grote lijn nog steeds zeer aangenaam om naar te luisteren.
Na de pauze, en ook hier in de tweede set van 45 minuten, viel het vrij vaak op hoe hij te werk ging met zijn bindteksten.
Ook hier gingen ze van start zonder een woord en 'Wonderfull' uit het album 'Journey' werd gevolgd door 'Beginning', en 'Keep The Curtains Closed Today', allemaal uit diezelfde langspeler.
Bij de aankondiging van 'Planes', een nummer dat door Elton John en Bernie Taupin gecomponeerd werd en geschreven tijdens de Rock of The Westies-sessies. Dit werd als single op diens Rocket Records label uitgebracht. Het werd weer een lange intro maar het werd een van de mooiere nummers vanavond. Dat liet het publiek ook verstaan.
Met 'Time Of The Season' kwam er vanuit het publiek een betere reactie dan tot nu toe. Zelfs deze Zombies-klassieker wist Colin met zeer veel gevoel te brengen.
Bij de aankondiging van het laatste nummer, 'She's Not There', dat hij ook uitbracht onder het pseudoniem Neil McArthur en dat hem zeker géén windeieren opleverde, veerde het publiek recht. Reden: was het omdat het zo'n herkenbare tune was of omdat het het laatste nummer was?
Vooraleer de lichten in de zaal finaal aangingen kregen we nog het knappe 'I Want Some More' uit de 'Ennismore' langspeler en ja, het publiek kreeg dus meer.
Samengevat was dit concert er eentje dat we niet gauw zullen vergeten. De naam Blunstone alleen al spreekt boekdelen en voeg daar enkele songs van de Zombies aan toe. Dit is grandioos! De avond kon niet meer stuk. Vanavond ook weer datzelfde statement: Never too old to make damn good music. Well done job, guys...
Line-up:
Colin Blunstone: zang
Pete Billington: toetsen (Chasing Tigers)
Chris Childs: basgitaar (Don Airey Band)
Steve Rodford: drums (Zombies)
Tom Toomey: gitaar, zang (Zombies)
Setlist
Time to Move
What Becomes of the Brokenhearted (Jimmy Ruffin cover)
Wild Places
I Don't Believe in Miracles
Any Other Way
So Much More
Caroline Goodbye
The Tracks of My Tears (Miracles cover)
Turn Your Heart Around
Levi Stubbs' Tears
Though You Are Far Away
Say You Don't Mind (Denny Laine)
Wonderful
Beginning
Keep the Curtains Closed Today
Andorra
Misty Roses
Dancing in the Starlight
Planes
Time of the Season (Zombies)
Old and Wise (Alan Parsons Project)
She's Not There (Zombies)
Bisnummer
I Want Some More.
Met dank aan cc Zwaneberg Heist-op-den-Berg.
Foto's en tekst Alfons Maes © / NNieuws.
