De Franse zangeres en Eurovisiesongfestivalwinnares France Gall (70) is overleden. Ze vocht de afgelopen twee jaar tegen kanker en belandde midden december nog met ademhalingsproblemen in het ziekenhuis.
Na Johnny Hallyday eind 2017 verliest Frankrijk opnieuw een icoon van de yéyé-generatie van de gouden jaren 60. Maar France Gall was véél meer dan dat.
Isabelle Geneviève Marie Anne Gall (France Gall was haar artiestennaam) werd op 9 oktober 1947 geboren in een erg muzikale familie.
Al op 16-jarige leeftijd nam ze haar eerste single op, "Ne soit pas si bête", die in 1964 meteen goed was voor 200.000 verkochte plaatjes. Ze werd in contact gebracht met Serge Gainsbourg en hun samenwerking leidde tot verschillende hits, onder meer "Laisse tomber les filles".
Het grootste succes met Gainsbourg was de zege op het Eurovisiesongfestival met "Poupée de cire, poupée de son" in 1965, waar ze uitkwam voor Luxemburg. Het was niet haar beste optreden.
Haar toenmalige vriend Claude François beet haar na het optreden toe: "Je zong vals! Je was verschrikkelijk." Het begeleidende orkest morde tijdens de repetities, want ze vonden het maar niks. Het lied paste helemaal niet in de toenmalige stijl van het muziekfestival. Tegen alle verwachtingen in, won ze.
In tranen ging ze het podium op, onder meer omdat ze naar verluidt achter de schermen een klap had gekregen van Kathy Kirby, de Britse kandidate die ervan overtuigd was dat zij ging winnen.
"Poupée de cire" werd in verschillende talen uitgebracht, zelfs in het Japans, maar niet in het Nederlands.
"Ella elle l'a", een ode aan Ella Fitzgerald
In 1973 ontmoette ze muzikant Michel Berger, met wie ze in 1976 trouwde en twee kinderen kreeg. Vanaf dan zong ze alleen maar werk van haar man. In de jaren 80 scoorde ze mooie volwassen chansons als "Il jouait du piano debout", over Jerry Lee Lewis, "Evidemment", "Babacar", "Débranche" en "Ella elle l'a", een wondermooie ode aan Ella Fitzgerald.
