Babs: "5 juli 2014 start van de Tour de France , oftewel, de Ronde van Frankrijk. En ja, die begon in ... Engeland. Het is natuurlijk wel een beetje te verstaan, want we moeten eerlijk zijn, de Engelsen waren nogal rap naar huis gestuurd op het WK en op deze manier komen al die Engelse vlaggen toch nog een beetje van pas. De mensen hebben ni echt zotte kosten gedaan, ze kunnen ze nog eens gebruiken.
Dezen tour is met 3656 km tot aan de aankomst in Parijs, de langste sinds 2006 en de eerste rit, van Leeds naar Harrogate, begint goe. Of allez eigenlijk ni. De Engelse koninklijke familie heeft hun beste kleren aangedaan en staat te wachten op het bordes van Harewood House. De bedoeling is dat het peloton hen daar komt groeten vooraleer te vertrekken. Maar ergens is er bij de repetities toch iets ni helemaal duidelijk geweest, want de coureurs rijden gewoon voorbij. De prinsen William, Harry en prinses Kate staan maar wa beduusd te kijken als ze de renners, tegen alle verwachting in, zien passeren.
Gelukkig weet de fanfare, met een flair eigen aan Britten, de kalmte te bewaren en beginnen ze zonder verpinken de Marseillaise te spelen. Daarmee hebben de renners het ook door dat ze moeten stoppen, zij het dan een beetje te ver. Het muziekkorps gaat vlotjes over op God save the Queen en de prinsen en de prinses herstellen zich van de opgelopen shock. William en Harry houden flink elk ne kant van het lint vast en Kate bewijst da ze goe heeft opgelet in de klassen snit en naad en knipt het door. Den tour is begonnen.
Het wordt al snel duidelijk dat Edet, Voigt en Jarrier voor de bollekestrui gaan. Nu bent u misschien net zo verrast als ik dat er een bergklassement is in Engeland, maar ja, er zijn al enkele cols in de eerste rit en zelfs een waar heuvellandschap in de tweede rit. Dringend mijnen aardrijkskunde wa bijspijkeren, want hier was ik ni van op de hoogte (pun intended).
Den eerste platten band en den eerste iets te ijverige coureur die van zijne fiets valt, zijn al snel een feit. Da hoort zo in den tour. Spijtig da ze daar geen truikes voor hebben. Een beetje als troostprijs of zo.
Voigt gaat als eerste over den Buttertubs, de laatste col. Het peloton wil hem dit gezwind nadoen, maar da slaagt ook een beetje tegen. 't Is wa smallekes en het wordt een beetje een gewring, waarbij sommige coureurs zelfs effekes hunne voet op de grond moeten zetten. De bollekes zijn dus voor de Jens. Het peloton kan dit affront ni laten gaan, zet een tandje bij en haalt hem in.
Cancellara ziet zijn kans schoon, ontsnapt uit de groep en trekt een sprintje aan. Ondertussen gaat aan de kop van het peloton Cavendish zwaar tegen de vlakte. Hij heeft duidelijk zijn schouder heel zeer gedaan. Het is voor hem dan ook meteen het einde van deze tour.
Kittel merkt weinig van de valpartij want hij is mee weg met Cancellara, klopt hem in de sprint en wint hiermee de eerste gele trui.
De tweede etappe gaat van York naar Sheffield en ge gelooft het ni, maar hier komen er nog meer bergen aan te pas. Enfin, het zijn eigenlijk uit de kluiten gewassen heuvels maar qua moeilijkheidsgraad toch wel te vergelijken met Luik-Bastenaken-Luik. Met het enige verschil dat ze in deze rit ni terugrijden vanwaar ze gekomen zijn.
De Britse supporters gaan lichtelijk in overdrive en staan soms zo erg in de weg dat de renners amper doorkunnen. Iedereen wil persé effekes in beeld geweest zijn en da zorgt voor gevaarlijke situaties. Vincenzo Nibali laat het echter niet aan zijn Italiaanse hartje komen en maakt zich zo'n 2 km voor de eindstreep los uit de kopgroep. Die sprinten zich nog de longen uit hun lijf maar kunnen hem niet meer inhalen.
Het wordt al snel duidelijk dat Edet, Voigt en Jarrier voor de bollekestrui gaan. Nu bent u misschien net zo verrast als ik dat er een bergklassement is in Engeland, maar ja, er zijn al enkele cols in de eerste rit en zelfs een waar heuvellandschap in de tweede rit. Dringend mijnen aardrijkskunde wa bijspijkeren, want hier was ik ni van op de hoogte (pun intended).
Den eerste platten band en den eerste iets te ijverige coureur die van zijne fiets valt, zijn al snel een feit. Da hoort zo in den tour. Spijtig da ze daar geen truikes voor hebben. Een beetje als troostprijs of zo.
Voigt gaat als eerste over den Buttertubs, de laatste col. Het peloton wil hem dit gezwind nadoen, maar da slaagt ook een beetje tegen. 't Is wa smallekes en het wordt een beetje een gewring, waarbij sommige coureurs zelfs effekes hunne voet op de grond moeten zetten. De bollekes zijn dus voor de Jens. Het peloton kan dit affront ni laten gaan, zet een tandje bij en haalt hem in.
Cancellara ziet zijn kans schoon, ontsnapt uit de groep en trekt een sprintje aan. Ondertussen gaat aan de kop van het peloton Cavendish zwaar tegen de vlakte. Hij heeft duidelijk zijn schouder heel zeer gedaan. Het is voor hem dan ook meteen het einde van deze tour.
Kittel merkt weinig van de valpartij want hij is mee weg met Cancellara, klopt hem in de sprint en wint hiermee de eerste gele trui.
De tweede etappe gaat van York naar Sheffield en ge gelooft het ni, maar hier komen er nog meer bergen aan te pas. Enfin, het zijn eigenlijk uit de kluiten gewassen heuvels maar qua moeilijkheidsgraad toch wel te vergelijken met Luik-Bastenaken-Luik. Met het enige verschil dat ze in deze rit ni terugrijden vanwaar ze gekomen zijn.
De Britse supporters gaan lichtelijk in overdrive en staan soms zo erg in de weg dat de renners amper doorkunnen. Iedereen wil persé effekes in beeld geweest zijn en da zorgt voor gevaarlijke situaties. Vincenzo Nibali laat het echter niet aan zijn Italiaanse hartje komen en maakt zich zo'n 2 km voor de eindstreep los uit de kopgroep. Die sprinten zich nog de longen uit hun lijf maar kunnen hem niet meer inhalen.
Nibali wint de gele trui en ik moet eerlijk zeggen, het is tot hiertoe het schoonste coureureke dat ik gezien heb in dezen tour, maar het geel vloekt wel danig met zijn turkoise broekske. 't Had beter geweest zonder ... trui of broek, da laat ik in het midden.
De laatste rit op Engelse bodem van Cambridge naar Londen gaat over een vlak parcours. 't Is een uitstapke voor de mannen, alhoewel het weer ni echt mee wil. Maar hier blijkt nog maar eens hoe gevaarlijk fanatiekelingen zijn. Nen Engelse supporter die persé een fotooke wilt pakken, gaat vierkant op de weg staan, hij wordt aangereden door ne coureur van Team Sky, Andy Schleck kan hen niet meer ontwijken en zowel supporter als Schleck gaan tegen de grond. Voor den Brit is het iets minder dan voor Schleck want het blijkt dat zijn knie zo zwaar geraakt is dat ook voor hem de tour hier eindigt.
Ze arriveren in Londen en net voor Buckingham Palace wordt de eindsprint ingezet. Weer is het Kittel die wint, net voor Sagan. Blijkbaar is onzen Duits moeilijk te kloppen maar stillekes hoop ik toch dat hij niet de eindoverwinnaar wordt dit jaar. Want tussen ons gezegd en gezwegen : Marcel Kittel ...da's nu ni echt ne naam waar ge geschiedenis mee wilt schrijven."
De laatste rit op Engelse bodem van Cambridge naar Londen gaat over een vlak parcours. 't Is een uitstapke voor de mannen, alhoewel het weer ni echt mee wil. Maar hier blijkt nog maar eens hoe gevaarlijk fanatiekelingen zijn. Nen Engelse supporter die persé een fotooke wilt pakken, gaat vierkant op de weg staan, hij wordt aangereden door ne coureur van Team Sky, Andy Schleck kan hen niet meer ontwijken en zowel supporter als Schleck gaan tegen de grond. Voor den Brit is het iets minder dan voor Schleck want het blijkt dat zijn knie zo zwaar geraakt is dat ook voor hem de tour hier eindigt.
Ze arriveren in Londen en net voor Buckingham Palace wordt de eindsprint ingezet. Weer is het Kittel die wint, net voor Sagan. Blijkbaar is onzen Duits moeilijk te kloppen maar stillekes hoop ik toch dat hij niet de eindoverwinnaar wordt dit jaar. Want tussen ons gezegd en gezwegen : Marcel Kittel ...da's nu ni echt ne naam waar ge geschiedenis mee wilt schrijven."
Babs bonjour.
