Bart De Wever : "N-VA wil koeken bakken en dan verdelen" - foto"s, speech integraal

Voor het begin van het N-VA-feest in Expo Antwerpen had de christelijke bediendenbond LBC voor de deur actie gevoerd tegen het economisch beleid van de N-VA omdat dat "te weinig oog voor kwetsbare mensen" zou hebben.

Voorzitter De Wever ontkende dat en legde naast welvaart ook de nadruk op solidariteit. 'Koeken bakken en dan de koek verdelen, dat is het beleid dat de N-VA wil, maar wat Di Rupo en de PS blokkeren. Er valt geen koek te verdelen als je de bakker wegjaagt', luidde het.

De Wever keek met tevredenheid terug naar het voorbije jaar en merkte op dat de N-VA nu tientallen burgemeesters telt. Voor dit jaar wil hij de nadruk leggen op het voorbereiden van het confederalisme om dat volgend jaar als belangrijkste aanbod voor te leggen aan de kiezer bij de parlementsverkiezingen.
 

Opvallend was evenwel de uitval van De Wever naar de christelijke arbeidersbeweging ACW. Die heeft volgens hemde "brave Arco-spaarders" meegesleurd in het Dexia-debacle.

"Winstbewijzen van Belfius op zak houden en de miljardenschuld van het Dexia-debalce doorschuiven naar de belastingbetaler, je moet het maar durven", sneerde De Wever.

Tot slot had De Wever lof voor de Vlaamse regering en dan vooral voor de N-VA-ministers Philippe Muyters en Geert Bourgeois. De Wever omschreef de N-VA als "de volkspartij voor Vlaanderen".

Hij besloot zijn toespraak met een uitnodiging aan de dj's die het feest moesten inzetten o.a.  Kris Van Dijck : "Zet die ploat op!".

Op het nieuwjaarsfeest waren heel wat ook N-VA afdelingen uit de Kempen aanwezig o.a. Olen, Geel, Dessel, Merksplas, Rijkevorsel  en Herentals.

(belga)  Beelden Nnieuws.

De speech van Bart De Wever :

TOESPRAAK ALGEMEEN VOORZITTER NIEUWJAARSFEEST N-VA
 
Beste N-VA’ers,

Welkom in Antwerpen. De grootste stad van Vlaanderen, het kloppend hart van onze economie. Een stad met een sympathiek stadsbestuur ook. Ik ben zo blij u hier in onze koekenstad te mogen verwelkomen als 450e burgemeester.

Als partijvoorzitter had ik u hier vanavond graag als eerste welkom geheten, maar de vrienden van het ACV zijn mij voor geweest. Ik denk echter dat ze zich vergissen.  Want wij delen hun grote bezorgdheid over onze welvaart en over de solidariteit die daarmee samenhangt. Daarom komen wij op voor verandering. Daar gaat het nu net in essentie over.

Wij zijn de partij die de kaart trekt van wie wil werken, sparen en ondernemen. Wij zijn de partij die de welvaart die daarmee wordt opgebouwd wil omzetten in solidariteit met wie het nodig heeft. Wij willen beter kunnen zorgen voor onze senioren en voor iedereen die niet mee kan. Koeken bakken en dan de koek verdelen. Zo hoort het. Dat is het beleid dat de N-VA wil. En dat is het beleid dat Di Rupo en de PS blokkeren.

Er valt geen koek te verdelen als je de bakker wegjaagt. Zo eenvoudig is het. Dus, vrienden van het ACV, misschien moeten jullie gewoon een lidkaart van de N-VA kopen en met ons mee feesten ipv te protesteren. Protesteren kunnen jullie doen bij de partijen die verantwoordelijk zijn voor het status quo, voor het vermijden van alle noodzakelijke keuzes. En dus voor de sociale afbraak die daaruit volgt. In die strijd zou u schouder aan schouder moeten staan met de N-VA. Dat u zich keert tegen de partij die de verandering durft voorop stellen, kan ik alleen maar fel betreuren. Want ofwel vergist u  zich deerlijk. Of u wenst een instrument te zijn van het status quo, en dan is het ronduit kwalijk.

Bijna zo kwalijk als het wilde kapitalisme waarin de christelijke arbeidersbeweging de brave arco-spaarders heeft meegesleurd. En waarvoor ze nu niet de minste verantwoordelijkheid willen  opnemen. Winstbewijzen van Belfius op zak houden en de miljardenschuld van het Dexia-debacle integraal naar de belastingbetaler doorschuiven, je moet het maar doen. En dan vervolgens hier voor de deur komen zeggen dat de N-VA het niet goed voor heeft met de mensen. Mijn moeder zegt altijd: je hebt er die nu eens echt voor niks verlegen zijn.

Op ons vorig nieuwjaarsfeest had ik u voorspeld dat we in 2012 heel wat over ons heen zouden krijgen. Geef toe, dat was een acurate voorspelling. En sommigen hebben zich blijkbaar als goed voornemen gesteld om er in 2013 nog een schepje bovenop te doen. Het jaar is al goed begonnen.

Sommigen lijken alleen nog maar over de N-VA te kunnen praten, misschien bij gebrek aan een eigen verhaal. We hebben plots overal woordvoerders die de Vlamingen veel beter kunnen uitleggen waar de N-VA nu eigenlijk echt voor staat.

Woordvoerders die waarschuwen voor een herhaling van de jaren ’30 zelfs, en die daar vorstelijk voor betaald worden (een indexaanpassing, het kan royaal zijn voor degenen die het niet nodig hebben blijkbaar). Het is stilaan vermoeiend aan het worden.  Daarom heb ik ook een goed voornemen gemaakt voor nieuwjaar.

Alle vorige jaren was het simpel: ik moest vermageren. Dat is in 2013 niet meer aan de orde. En dus maak ik me een geheel nieuw voornemen: Ik ga fundamenteel vrolijk blijven. Want wie klaagt, is toch een Calimero en wie reageert op alle aanvallen, is toch twistziek en verzuurd. Laat de honden dus maar blaffen, onze karavaan trekt verder. Laat ons met optimisme naar 2014 trekken vrienden. Wij durven de keuzes maken die ons land weer gezond en huiselijk kunnen maken. We moeten daar zoveel mogelijk Vlamingen van overtuigen, in weerwil van alle laster en alle bangmakerij. Gemakkelijk zal het niet zijn, maar wij kunnen het. Wij kunnen het waarmaken. Wij moeten het waarmaken.
 
Het verhaal van de N-VA gaat over de evolutie naar een sterk Vlaanderen in een sterk Europa. Want dat is de sleutel tot echte democratie en goed bestuur. Het is het instrument om eindelijk de nodige keuzes te kunnen maken voor onze welvaart en voor solidariteit. Keuzes die intussen meer dan  dringend zijn. En dus is het tijd. Het is tijd voor ambitie. Het is tijd om na de Vlaamse mislukkingen van 2007 en 2010 een grote stap voorwaarts te zetten. Het is tijd om in 2014 de omslag te maken naar het confederalisme.

De N-VA zal het jaar 2013 gebruiken om het confederalisme voor te bereiden. Alle belangrijke kwesties zullen we daarbij onder de loep leggen om uiteindelijk een ledencongres te organiseren waarin u allen het laatste woord zal hebben. Samen gaan we ons aanbod bepalen aan de Vlaamse kiezer in 2014.

En de keuze voor de Vlaamse kiezer zal duidelijk zijn: gaan we met de N-VA voor de noodzakelijke verandering of gaan we met Di Rupo naar het steeds verder uitpersen van de hardwerkende mensen? Onze keuze is gemaakt. Wij gaan voor het noodzakelijke, voor de grote verandering.
2013 is het ideale jaar om er mee aan de slag te gaan.

1302
Want wat krijg je als je de cijfers van 2013 door elkaar gooit? … juist: 1302! 
(ik zit al 710 jaar te wachten om die grap te kunnen maken, en ik kan ze pas opnieuw maken in 2031, dus knoop het in uw oren: dit jaar moeten we er iets van maken!)
 
Vrienden,

Ook vorig jaar hebben we er iets van gemaakt. We hebben Vlaanderen verder mee bestuurd. De Vlaamse regering maakte werk van werk. Met de aangepaste 50 -premie van minister Muyters krijgen bedrijven een instrument om waardevolle mensen met ervaring aan het werk te stellen.

Bovendien werd de leeftijdsgrens voor de activering van werkzoekenden opgetrokken tot 58 , met als gevolg dat sinds juni de werkloosheid in die categorie is gedaald. Door de instapstages voor jongeren zonder diploma, zorgt Philippe ervoor dat jongeren die het moeilijk hebben op de arbeidsmarkt niet verloren gaan.

Geert Bourgeois slankt dan weer het overheidsapparaat af, met een inkrimping van maar liefst 6%. Daarnaast hervormt hij de Vlaamse overheid tot een modern bedrijf, waar niet enkel een diploma telt, maar ook talent en competenties.
Geert is bovendien druk bezig de betutteling van de lokale besturen door de Vlaamse overheid terug te dringen en de kosten van de planlasten weg te werken.

Gemeenten zullen in de nieuwe lokale bestuursperiode meer dan ooit de mogelijkheden krijgen om eigen prioriteiten te bepalen en efficiënter te werken. Maar bovenal: deze Vlaamse regering bewijst dat men ook kan saneren met de klemtoon op besparingen ipv belastingen. Wij hadden in 2012 opnieuw – als enige regering in dit land – een begroting in evenwicht en dit in zeer moeilijke economische en financiële omstandigheden. Voor het oerdegelijke regeringswerk van onze N-VA-ministers zijn gelukwensen wel op hun plaats. Geert, Philippe: een dikke proficiat.

Overigens Geert, je oproep om nieuwkomers beter Nederlands te leren om alle kansen te kunnen grijpen die onze samenleving biedt, valt hier in Antwerpen alvast niet in dovemansoren. Alle Antwerpse meerderheidspartijen en ook de Antwerpse SPA onderschreven in de aanloop naar 14 oktober de mogelijkheid om een taaltest in te voeren. Liesbeth Homans diende er een voorstel van decreet voor in. Ik spreek dan ook de hoop uit dat dit voorstel brede steun mag genieten in het Vlaams Parlement.
 
Maar ook federaal hebben we er iets van gemaakt in 2012. Met een harde maar constructieve oppositie. Met kritiek op wat er gebeurt, maar ook met eigen voorstellen. Ik ben bijvoorbeeld zeer tevreden dat het werk van onze mensen de doorslag heeft gegeven bij de afschaffing van de Snelbelgwet en de verstrenging van de gezinshereniging. De N-VA weegt op het beleid. En dat zal in 2013 niet verminderen.

Want intussen is er in 2012 natuurlijk nog wat gebeurd. Ook lokaal hebben we er wat van gemaakt dit jaar. Sinds 14 oktober telt de N-VA 1.861 lokaal verkozen mandatarissen in onze rangen, waarvan 1.675 gemeenteraadsleden, 104 provincieraadsleden en – hier in Antwerpen – 82 districtsraadsleden.

Daarbovenop komen de aangeduide OCMW-raadsleden, die nu al met meer dan 600 zijn. De N-VA is vertegenwoordigd in 121 lokale besturen. Wij leveren 59 burgemeesters, 286 schepenen en 43 OCMW-voorzitters. Dat zijn – al zeg ik het zelf – redelijk imposante cijfers.

Vorig jaar zei ik op dit feest, toen in Gent, dat ik hoopte volgend jaar te kunnen spreken tot een zaal vol gemeenteraadsleden, schepenen en zelfs burgemeesters. Dames en heren: u heeft die woorden waar gemaakt.

De kracht van verandering was sterker dan we ooit hadden durven dromen. Van harte gefeliciteerd voor het harde werk en voor het fantastische resultaat op 14 oktober. Maar wees gewaarschuwd: het is niet het moment om op de lauweren te rusten. Vanaf nu moeten we de N-VA ook verankeren in het sociale weefsel van Vlaanderen, met ons krachtig verhaal vertaald naar de lokale realiteit n met onderbouwd, gedegen en doordacht werk in de gemeenteraden en schepencolleges. En daarvoor reken ik op u.

De N-VA is dus opnieuw bijzonder fors gegroeid in 2012. En daardoor moeten mensen soms hun focus verleggen. Eén van hen is mijn politieke moeder. Ik wil haar dan ook graag in de bloemen zetten. Frieda, kom er even bij staan op het podium.

Na een rijke carrière in verschillende parlementen neemt één van onze stichters vandaag ontslag uit het Europees parlement om zich voltijds toe te leggen op het burgemeesterschap van haar grote en eeuwige liefde, haar geboortestad Bilzen. Frieda, bedankt voor alles wat je deed voor ons in Brussel. Het ga je goed als burgermoeder. Andries, je opvolger als algemeen partijsecretaris, zal je letterlijk in de bloemen zetten.
 
Met jou Frieda, wil ik dank zeggen aan de militanten van het eerste uur. De mensen die er ondanks alles in 2001 opnieuw aan begonnen zijn. Die ondanks nederlagen en tegenslag verder gingen. Die met hun handen en voeten, en niks meer, deze partij uit de grond hebben gestampt. En die zijn blijven stampen tot waar we vandaag staan.

De N-VA wil de volkspartij van Vlaanderen zijn. De N-VA kan dat zijn, dankzij uw inzet. Dankzij Frieda en dankzij zovele anderen. Laat ons dat nooit vergeten.

Vrienden,
U heeft het intussen begrepen. Er valt wel wat te vieren vanavond. We gaan de grote zorgen en onze grote bezorgdheid dus even opzij zetten. Fundamenteel vrolijk zijn, hoe kunnen we er beter aan beginnen dan met een flink feest.

Naar goede gewoonte zal een gastdeejay ons nieuwjaarsfeest aftrappen. Dit jaar gaan we zelfs dubbel zo hard vieren, want nu hebben we twee gastdeejays: Kris Van Dijck, die afscheid neemt van het fractievoorzitterschap in het Vlaams Parlement om zich te gaan toeleggen op de begeleiding van onze vele nieuwe lokale mandatarissen.

En zijn opvolger als fractievoorzitter, het jonge talent Matthias Diependaele.

Zoals steeds is er gevraagd om een boodschap te verstoppen in de gekozen platen:

·         De boodschap van “Don’t Stop thinking about tomorrow” van Fleetwood Mac ligt nogal voor de hand: de verkiezingsoverwinning van 14 oktober ligt achter ons, maar we mogen vooral niet stoppen om aan morgen, overmorgen en volgend jaar te denken. Het grote werk ligt nog steeds voor ons. (Al kan ik mij voorstellen dat voor sommige feestgangers onder u morgen toch niet de meest geschikte dag zal zijn voor veel denkwerk. Ik daarentegen moet er wel aan denken, want morgen om 11u is er de grote volksreceptie op de Grote Markt van Antwerpen…).

·         Denken, dat is waartoe ook de prachtige soulzangeres Aretha Franklin oproept in “Think”. Daarin bezingt ze ook “freedom” / vrijheid. Ons denkwerk in de aanloop naar het grote congres over confederalisme moet resulteren in meer vrijheid. We hadden ook voor een ander nummer van Aretha Franklin kunnen kiezen: “respect”. Daar is meer dan ooit behoefte aan, ook in het politieke bedrijf zelf.

 ·         Het nummer van Bachman-Turner Overdrive “You Ain’t seen nothing yet” heeft een dubbele bodem. Het is een waarschuwing voor u allen als N-VA-mandatarissen en -leden dat de zure verwijten, de aanvallen onder de gordel eerder zullen toenemen dan afnemen. Maar het is tegelijk een boodschap aan de verzuurden van de Wetstraat: de verandering zal enkel in kracht toenemen.

You Ain’t seen nothing yet!
Dan rest mij vanavond alleen nog de taak u als voorzitter een fantastisch en vruchtbaar 2013 en enorm veel plezier de komende uren te wensen.
Deejays: ‘Zet die ploat op!’