Het DOMO-personeel heeft méér dan 10,3 miljoen stappen van Herentals naar Okinawa (Japan) gezet.  Kwestie van de conditie aan te scherpen én te onderhouden.

'Toen ik hier startte met mijn project/stage heb ik dit kunnen uitwerken en werd het Okinawa-verhaal dat CEO Wim De Voeght lanceerde, ook effectief aangepakt', zegt Hannes De Voeght, student-stagiar bij DOMO Elektro aan Dompel Herentals.

'Het was de bedoeling dat ik minstens 25 mensen binnen e DOMO-organisatie zou vinden die zich hier van 13 tot 25 maart wilden voor inspannen. Tijdens deze periode ging ook de detox van Liesbeth door, 50 mensen waren hier voor ingeschreven en zij zouden sowieso meestappen in het kader van hun detox-kuur.

50 mensen van de detox en 25 van het bedrijf zelf vormt samen 75 mensen, ruw gerekend was het dan nodig dat deze 75 mensen gedurende bovenstaande periode elke dag ongeveer/gemiddeld 10.000 stappen moesten zetten om zo gezamenlijk de afstand van Domo tot Okinawa (JP) af te leggen.

Waarom Okinawa? Omdat bewoners van het Japanse eiland Okinawa zeer gezond leven en de levensverwachting voor een vrouw er bijna 10 jaar hoger ligt dan in België.

Beleving en extra beweging onder de werknemers

'Dit was de praktische kant van het idee van CEO Wim. Hij wilde hier vooral wat beleving en extra beweging mee creëren onder zijn werknemers, maar ook laten zien dat we eigenlijk best wel weinig bewegen op een doorsnee werkda, vooral dan voor mensen die een bureau-job hebben', vervolgt Hannes.

'Hier ben ik dan mee aan de slag gegaan. Het "target" was om hier 25 mensen voor te ronselen.  Vrij snel hebben voldoende medewerkers gereageerd. Uiteindelijk hebben meer dan 40 mensen uit het bedrijf zich hier voor geëngageerd.  Dat is toch best wel een hoog percentage gezien het feit dat het bedrijf rond de 50 werknemers telt.

Het was de bedoeling dat al deze mensen elke dag het aantal stappen zouden doorgeven die ze de dag ervoor gezet hebben, daarvoor moesten ze elke dag een mail sturen met de gegevens naar e-mail adres "okinawa@linea2000.be" (speciaal voor dit project aangemaakt).'

Hiervoor kreeg elke werknemer een stappenteller.

'Omdat deze stappenteller verbonden moest worden met de smartphone heb ik dan ook voor iedereen een soort handleiding gemaakt met hoe dat allemaal in z'n werk ging en heb ik ook gefungeerd als een soort helpdesk voor iedereen die hier moeilijkheden mee ondervond.

Wanneer dit allemaal op punt gesteld was waren we klaar om er aan te beginnen en op 13 maart was het dan zo ver, onze eerste dag op weg naar Okinawa.

Elke dag ontving ik zeer veel mails van iedereen die zijn stappen doorgaf.  Je voelde ook heel duidelijk dat het iets was dat leefde op de werkvloer.

Men liet al sneller de telefoon op de haak liggen en ging stappen naar de persoon die ze nodig hadden in het bedrijf, om meer stappen te halen. Enkele werknemers kwamen zelfs vroeger aan op het werk om dan voor ze begonnen eerst nog een tourtje rond het bedrijfsgebouw te stappen.

Er was zelfs iemand die te voet naar zijn werk kwam.  De man woont maar op 1.2 km maar hij doet het toch, wetende dat het de eerste week van ons project allesbehalve aangenaam wandelweer was.

De meeste werknemers gingen tijdens de middag ook 1 of 2 rondjes rond het gebouw stappen, in groep om zo toch weer wat meer stappen te halen doorheen de werkdag. Mensen parkeerden bewust hun auto achteraan op de parking, gingen zelf koffie halen ipv het door iemand anders te laten meenemen,...

Het is duidelijk dat de werknemers hier heel bewust mee omgingen.

Het ging zelfs zo ver dat er een soort onderlinge competitie ontstond, terwijl dit totaal niet de bedoeling was, tussen enkele collega's. Zij gingen er echt voor om meer stappen te halen dan de andere en om op het einde van de periode (25 maart) de meeste stappen te halen.

Dit waren mensen met een gemiddelde van meer dan 21.000 stappen per dag, ze haalden zelfs dagen van in de 30.000 stappen en 1 keer heb ik zelfs 42.505 stappen moeten noteren (het gaat wel om mensen die normaal sowieso veel stappen, maar zich toch lichtelijk hebben uitgesloofd tijdens dit project...', vertelt hij met een knipoog.

Moeilijk om de 10.000 stappen te halen ?

'Voor velen was het echter zeer moeilijk de 10.000 stappen te halen. Vooral hiervoor stuurde ik ook geregeld een motiverende mail of plaatste ik iets op Yammer (een soort Facebook alleen voor binnen het bedrijf), gaf ik tips om meer stappen te kunnen halen, waarom wandelen gezond is,...

Tussentijds gaf ik ook een update met waar we ons virtueel bevonden op onze tocht. Bijvoorbeeld aan de oevers van de Noordelijke Dvina in Rusland, hier schreef ik dan een tekstje rond en gaf ik dit ook visueel weer op de kaart.

En dan uiteindelijk was het 25 maart, de dag waarop onze tocht eindigde en waarop moest blijken of we Okinawa nu al dan niet gehaald hadden.'

10.329.557 stappen van Herentals naar Okinawa

'We kunnen formeel zeggen dat we het met glans gehaald hebben, met z'n allen hebben we in deze periode maar liefst 10.329.557 stappen gezet', vervolgt Hannes De Voeght. Hierdoor kwamen we zelfs verder dan Okinawa uit.

Dit is een resultaat waar we allemaal zeer fier op mogen zijn. Daarom heb ik dan ook een certificaat gemaakt voor iedere deelnemer. Deze zullen uitgedeeld worden op een klein afsluitmoment waarop alle werknemers samenkomen.

Zo kunnen we dit project op een mooie, positieve manier afsluiten waar we de mensen ook zullen meegeven dat het hier niet hoeft te stoppen en dat ze deze goede gewoonte zeker moeten proberen verder te zetten', besluit Hannes De Voeght. (pp) Foto H. De Voeght/ Nnieuws.