Column Bart Obbels 'Vanuit het duivennest... 'Radioman Christophe Vandegoor balsemt verdriet'. 'Afgelopen zaterdag ben ik met radio-icoon Jos Willems naar de schouwburg in Boom naar de voorstelling 'Radio Koers' van zijn ex-collega Christophe Vandegoor (Radio 1) gaan kijken. Vandegoor brengt in een monoloog van bijna twee uur een beschrijving van zijn voorliefde voor de koers in de vorm van allerlei anekdotes en persoonlijke belevingen. Dit alles wordt omkaderd door een aantal muzikale songs waarin hij zelf optreedt als bassist en zanger binnen een trio.
Ik kan alle wielerfanaten alleen maar aanraden om te gaan kijken naar een van zijn voorstellingen. Maar de pluim op de hoed van Christophe vertaalde zich na afloop in de woorden van Jos Willems die zei: 'Oef ik heb eens twee uur niet aan de miserie in mijn huidig leven gedacht en dat heeft enorm goed gedaan.'
Ik verklaar mij nader. Jos verwerkt sinds enkele weken een relatiebreuk en meldde dit ook aan zijn honderden Facebook-volgers. Jos is inmiddels 71 en deelde zijn passie voor de radio en zijn dagelijks leven ruim 35 jaar met zijn eega. Hier kwam abrupt een einde aan. Jos is een aimabel man en kan op veel steun rekenen, maar zijn verdriet blijft immens. Jos geeft ruiterlijk toe dat hij niet vrijuit gaat en voor de rest zijn dat onze zaken niet. Christophe Vandegoor was op de hoogte van de blikseminslag en nodigde Jos uit voor zijn voorstelling. Mooi gebaar van zijn ex-collega die met zijn optreden het verdriet van Willems voor enkele uren balsemde.
Het leven zit boordevol verrassende wendingen. De ene is makkelijker te plaatsen dan de andere. De ene weegt zwaarder dan de andere. Verdriet en vreugde overlappen elkaar in de waaier van het dagelijkse leven.
En dan spring ik verder naar de dag nadien. Zondag woonde ik naar jaarlijkse traditie de provinciale voetbalwedstrijd Poederlee - Bouwel bij. Niet zozeer om van het voetbal in derde provinciale te genieten, maar wel van de traditionele diner die de partij vooraf gaat. De match was geenszins hoogstaand, maar werd beslist door twee strafschopfases. Eentje in het voordeel van Poederlee, die wel werd gefloten en eentje in het nadeel van Bouwel die niet werd bestraft. Resultaat 2-1 voor Poederlee. Vreugde en miserie alom. Ook hier, maar van een andere graad van verteerbaarheid. Volgend weekend volgt alweer een andere match.
Wat me persoonlijk tijdens de wedstrijd intrigeerde was de persbank in Poederlee gelegen tussen de twee kleedkamers aan de rand van het veld. De bank waarop ik ongeveer vijftien jaar de opgang van Poederlee in vierde provinciale tot derde klasse volgde als toenmalig journalist voor Het Nieuwsblad. De bank waarop ik voor het eerst kennismaakte met Jos Willems die verslag uitbracht voor een aantal regionale zenders, Montana het station waar hij zijn 'grote liefde' ontmoette. Die bank waarop Jos Willems zoveel vurige woorden in zijn verslag nestelde, leek in de kilte van een nochtans zonnige namiddag bevangen door een pijnlijke leegde. Niets draait de klok terug.
Niet voor Poederlee dat furore maakte in derde klasse en niet voor de perslui die toen moesten duwen om een plaatsje te veroveren op die bank. Allicht ook niet voor Jos Willems. Alleen pr-man Jos Loots is blijven zitten. Hij noteerde ook zondag in zijn notitieboekje alle feiten om na afloop door te geven aan de kranten. Jos Loots is onsterfelijk binnen VC Poederlee. De lege plaatsen naast hem symboliseerden de vergankelijkheid in het leven. In dat van Jos Willems en zovele anderen.'
Journalist Bart OBBELS / Nnieuws©
