Column journalist Bart Obbels 'Vanuit het duivennest… Een les in nederigheid'. 'Wat hebben een wedstrijdvlucht van jonge duiven uit Quiévrain, wielrenner Cees Bol en een horde politiekers met elkaar gemeen? De facetten uit een les nederigheid. Dat gegeven prikkelde zondagavond mijn mijmeringen. Ik maak het een en ander duidelijk.
Je weet het of niet, maar in mijn zucht naar ontspanning ben ik de voorbije winter duiven gaan houden en lijk ik sindsdien meer en meer op een echte duivenmelker. In die mate dat ik vorige week aan een eerste wedstrijdvlucht voor jonge duiven deelnam.
Tot mijn eigen verbazing won ik met drie van mijn lievelingen een prijs in een wedstrijd met maar liefst 1.410 duiven. Dan begint een duivenmelker al snel naast zijn schoenen te lopen.
Met een aan zekerheid grenzende overtuiging van nieuw succes korfde ik dit weekend weer acht van mijn helden in. Om een verhaal van lang wachten en een stijve nek van richting blauwe lucht te turen kort samen te vatten, moest ik ditmaal tevreden zijn met één duif die binnen de prijzen viel.
Een slecht rapport dus en dan kan je alleen maar besluiten dat je een les in nederigheid hebt gekregen. Ik bracht mijn kloktoestel zondag na afloop dan ook met schaamrood op de wangen naar het duivenlokaal.
Terug met de voeten op de grond en vooral luisteren naar grootmeesters uit mijn dorp als Dirk Van den Bulck, Jos Cools, Staf Boeckmans en André Somers die me bij mijn start allen jonge duifjes cadeau deden en me sindsdien met raad bijstaan.
Wie ook een les in nederigheid kreeg vorig weekend, was de vereniging van politiekers in dit versnipperde landje, al was het al snel na het bekendmaken van de verkiezingsresultaten duidelijk dat het merendeel van verkozenen en niet-verkozenen dat – alweer – niet begrepen had. Veel holle woorden en uiteindelijk de conclusie: 'We hebben het niet slecht gedaan.' of 'We hebben standgehouden.' of 'Een stap opzij? Kom nou.'
Geweldig hierbij vind ik de uitspraak: 'De kiezer heeft de kaarten geschud.' Alsof het land besturen een kwestie is van een boek kaarten en het al dan niet krijgen van een goede hand die in het kaartspel grotendeels bepaald wordt door een brok geluk. Wat ik uit die beeldspraak ditmaal besluit, is dat de kiezer de traditionele politiek zwaar heeft afgestraft. En dan stuur ik naar geen enkele politieke partij of kandidaat een verwijt. Ik ga ervan uit dat de meesten nog altijd met goede voornemens op de een of andere lijst gaan staan. Waar ik na deze nederlaag voor velen wel tevergeefs naar zocht, was het schaamrood op hun zuchtende wangen. En een les in nederigheid? Kom nou, niemand heeft verloren, toch?
Kom ik tot slot bij Cees Bol. Ik ben bestuurslid van de Bouwelse supportersclub Toreke Cees Bol. Sinds we de club een jaar geleden boven de doopvont - of moet ik doopvat schrijven – hielden, stapelde Cees de successen op en groeide ons ledenaantal tot 90 supporters. Twee weken geleden klopte Cees niemand minder dan Sagan in een massasprint in de Ronde van Californië en vorige week won hij nog een rit in de Ronde van Noorwegen en droeg de leiderstrui. Cees is klaar voor het Nederlands kampioenschap en kan rekenen op een volle autobus supporters uit Bouwel.
Wat Cees het meest siert, is zijn bescheidenheid. Als hij straks Nederlands kampioen wordt, gaat hij beslist niet naast zijn schoenen lopen. En als hij dat niet wordt, zal hij de winnaar feliciteren en concluderen dat hij nog harder moet trainen en meer tactisch inzicht moet verwerven om beter te worden. Dat omschrijf ik als een les in nederigheid. Maar ja, wie ben ik?
Laat ons het houden bij een duivenmelker die zijn prijsvliegers liever te veel dan te weinig eten geeft waardoor zijn vermeende prijsvliegers overwegend nog even hun biotoop overschouwen vanop een tak in de kruin van een van de bomen in zijn tuin alvorens binnen te gaan in hun hok.'
Journalist Bart OBBELS/ Nnieuws.
