NIEUW op Nnieuws : Journalist Bart Obbels presenteert periodiek een spitse column 'Vanuit het Duivennest…', soms gedurfd vol emoties, vaak met een goed gevoel, een kritische kijk op onze regio Neteland Kempen. Mensen dichtbij ons.
Treuren om een vergeten wilg
Bart De Wever verkondigde begin deze week op een persmeeting dat hij de volgende minister-president van Vlaanderen wordt en voegde er droogjes aan toe: "Tenminste als de kiezer dat wil."
Jan Jambon kwam hierop uit de kopman zijn wiel en moffelde onder zachte dwang zijn bescheidenheid weg met de korte mededeling dat hij de volgende premier van dit land wil zijn, ook gevolgd door: "Tenminste als de kiezer dat wil." Geert Bourgois, toch lichtjes opzij geschoven, mocht zijn gezicht redden door aan te vullen dat hij de N-VA-lijsttrekker voor Europa wordt.
Ikzelf daarentegen wil als dromer en startend duivenmelker dit seizoen graag de meest prestigieuze wedstrijd vanuit Barcelona winnen, maar ga dat niet van de daken schreeuwen, zelfs niet onverstaanbaar mompelen, ook al zouden mijn toekomstige prijsvliegers die vlucht willen winnen.
Meer, ik heb geleerd in het leven best niet naast je schoenen te lopen. Wellicht past de stoere taal Van de Wever en co in een doordachte strategie om stemmen te ronselen of is het een paniekreactie op de stoere PS-taal. Ik wil deze aankondigingen zelfs plaatsen onder de noemer van gezonde ambitie. We zullen het ergens in mei weten.
Wat me wel stoort, is de manier waarop de elitie in ons politiek landschap zich dagelijks in de kijker plaatst. Een brok arrogantie is nooit ver weg, een vleugje schroom is niet van deze (politieke) wereld. Zeker van hun zetel straks in het een of ander parlement zijn ze allemaal, want ze staan als kopmannen toch bovenaan de lijsten.
Politiek voeren in een democratisch model is geen vies begrip. Het is ondermeer de basis van onze welvaart en van onze vrijheid. Alleen zou ik graag meer idealisten onder de omvangrijke groep verkozenen zien.
Sta me toe de term 'idealisten' te omschrijven met een voorbeeld dat ik altijd heb onthouden. In 2006 in Grobbendonk kon de toenmalige CVP-afdeling Gaston Van Dam overtuigen om op hun lijst te staan. Gaston was sinds mensenheugenis onderwijzer in de eerste klas van de plaatselijke basisschool. Ik rekende het ooit uit dat meester Van Dam in het eerste 'studiejaar' 1024 leerlingen leerde lezen en schrijven.
Gaston Van Dam was gekend als een geliefkoosd onderwijzer, streng, maar oprecht en een peperkoeken hart. Gaston raakte dan ook probleemloos verkozen en zetelde als gemeenteraadslid. Als bijenboer en bekommerd om de natuur zette hij tal van voorstellen op de agenda van de maandelijkse gemeenteraad.
Je kan het al raden: de ongebreidelde inzet en naïviteit van Gaston werd overwegend weggehoond. Totaal ontgoocheld en omdat zijn hart het niet langer verdroeg, stapte hij na twee jaar vechten tegen windmolens verbitterd op. Met stille trom en zonder ontslagpremie.
Politiek is een wespennest voor idealisten als Gaston Van Dam die in 2014 op 81-jarige leeftijd overleed. Toen meester Van Dam de pensioengerechtigde leeftijd had bereikt, wilde het toenmalig gemeentebestuur hem hiervoor bedanken en stelde voor hem een fiets te schenken.
Gaston weigerde en vroeg vanuit zijn bekommernis om de natuur louter om een jonge treurwilg te planten in de hof van de pastorie.
Toen ik onlangs passeerde langs die bewuste tuin, viel het me op hoe troosteloos deze erbij lag. Ik maakte me de bedenking: Die bomen en struiken lijken te treuren om de komst van een wilg die werd beloofd aan meester Van Dam, maar tot op heden nooit werd geplant.
Bart OBBELS © Nnieuws.
