We kunnen er echt niet om heen maar de Eagles waren(zijn) de meest populaire Amerikaanse band die toch voor enige muzikale opschudding heeft gezorgd.  Don Henley, Glenn Frey, Bernie Leadon en de man met de wondermooie stem Randy Meisner waren in 1972 de grondleggers van wat zal uitgroeien tot een superband met hits als ‘Hotel California’, ‘New Kid In Town’, ‘One Of These Night’s’, ‘Take It To The Limit’, ‘Witchy Woman’ en ‘Peaceful Easy Feeling’ om er maar enkele uit hun omvangrijke oeuvre te melden.  Afgelopen weekend schitterde de Eagles Tribute Band in cc Leopoldsburg.

Het waren zeker geen nieuwkomers want net voordat ze hun titelloze debuutlangspeler (1972) op de markt brachten, waren ze ook in de studio actief als backing muzikanten voor de nog steeds voor mij allerbeste Amerikaanse zangeres allertijden de bevallige Linda Rondstadt. Ze heeft dit jaar helaas een punt achter haar muzikale carriére moeten zetten omwille van medische redenen. Het zal je maar overkomen.

Voor de Eagles begon het met de release van het door Jackson Browne geschreven ‘Take It Easy’ dat snel gevolgd werd door o.m. ‘Witchy Woman’ en ‘Peaceful Easy Feeling’ en de rest is geschiedenis.

Nadat de Eagles het al enkele keren voor bekeken hielden, neen, zelf prefereren ze voor een ‘lange vakantie’, (uiteen in 1980 en terug bijeen in 1994) schoten er enkele tribute bands als paddenstoelen uit de grond. Zo zagen we al enkele keren The Ultimate Eagles (GB) maar er bestaat ook nog een The Ultimate Eagles Tribute Band (USA), en vanavond in het cultureel centrum van Leopoldsburg, dat toch steeds garant staan voor een sterke programmatie, stond er nu een Nederlandse blauwdruk van deze uit de Laurel Canyon (Ca) opererende superband op het podium.

Beter gekend als Desperado, de countryrock band uit Nederland houden deze kerels er nog een zijproject op na: Eagles Tribute Band. Maar als Desperado brengen ze ook werk van andere beroemde classic rockbands zoals Toto, Foreigner, Whitesnake en Journey. Met zo’n visitekaartje uitpakken, dat moet beloven en ja hoor, het publiek kreeg waar het voor gekomen was.

Twee leuke sets waarin ook de bindteksten van frontman William Kersten, die Jan Buis vanavond verving, tot leuke momenten leidde.

De aftrap werd gegeven met een aanvaardbare versie van ‘Take It Easy’. De “echte” Eagles passen de volgende tekstlijn steeds aan naar de plaats waar ze het concert concert geven: Well, I'm a standing on a corner In Winslow, Arizona. And such a fine sight to see.

Maar ik vrees dat dit niet evident was nu met ‘Leopoldsburg’.

Dat Mr. Humphrey Wenas een uitzonderlijke stem (hij noemt het zelf een ‘afwijking’) dat bewees hij o.m. het prachtige ‘Love Will Keep Us Alive’ (One Of These Nights) en even later ook met ‘Heartache Tonight’ (The Long Run). Toch had ik hem wel graag eens zijn versie van het prachtige Eagleslied ‘Take It To The Limits’ uit hun schitterende ‘One Of These Nights’ horen zingen. Dit lied ontbrak helaas in hun setlist.

De tweede set werd akoestische ingezet me o.m. ‘Tequila Sunrise’ en nog meer onvergetelijke songs van de Eagles. En dat de jongens hier en daar even uit de bocht gingen, we vergeven het hen met de mantel der liefde. Het is niet eenvoudig om het werk van een band als de Eagles te coveren en dit kwam vooral omdat ze over uitmuntende close harmonie stemmen beschikten en dat alleen al is een sinecure voor dit soort bands.

Verder kregen we nog prachtige covers van ‘Victim Of Love’, ‘Lying Eyes’, ‘The Long Run’, ‘Life In The Fast Lane’ maar wat mij vooral met verstomming verbaasde was de ontzettend knappe cover van ‘Long Road Out Of Eden’ de titeltrack van de -tot hiertoe toch- laatste studiolangspeler van Don Henley en company.

Niet meteen het meest voor de handliggende nummer om te coveren maar deze heren weten blijkbaar hoe moeilijk het was. Natuurlijk mocht dé hit ‘Hotel California’ niet ontbreken. Hier moet wat bijgeschaafd worden; het gitaarduel op het origineel tussen Joe Walsh en Don Felder kwam hier niet goed tot zijn recht en was ook mijns inziens veel te kort.

Als bisnummers werden we verrast op ‘Get Over It’, een nummer dat niet op de Eagles studioalbums terug te vinden is maar wel op livealbum ‘Hell Freezes Over’ en hoe kon het ook anders ‘Desperado’, het nummer waarmee ook Linda Ronstadt zoveel bijval oogstte.

Voor de rest van de avond slaagden ze voor 100% in hun opzet: “Bring back the Eagles closer to home. Gewoonweg Prachtig met een hoofdletter P!

Het begin van de eerste set overtuigde me niet onmiddellijk maar bij aanvang van het akoestische gedeelte in set twee ging het dak van het cultureel centrum. En ook bij mij.

De band bestaat uit:

William Kersten (zang en vervanger vandaag voor Jan Buis (zang, gitaar)

Wim van de Vliert (zang, gitaar)

Humphrey Wenas (zang)

Leon Priest (Piano/Keyboard)

Bert van der Mullen (Bass)

Johan Hakkens (Gitaar)

Frank Schurgers (Gitaar)

Lars Beuving (Drums)

Zoals steeds is het cultureel centrum van Leopoldsburg een plek die ik met alle plezier bezoek. Met sterke programmapunten weet men altijd de muzikale interesse bij velen aan te wakkeren. Let op: blijf hun events volgen want er werden mij al enkele zeer interessante namen doorgespeeld die binnenkort het podium wel eens zouden kunnen betreden. Je bent gewaarschuwd.

Alfons Maes/ Nnieuws.