Philippe Gilbert heeft Parijs-Roubaix naar zijn hand gezet. De veteraan van Deceuninck-Quick Step was Nils Politt de baas op de piste in Roubaix. Gilbert heeft nu 4 van de 5 Monumenten gewonnen, enkel Milaan-Sanremo ontbreekt nog.
Lekke banden, valpartijen en nog meer mechanische defecten: het zijn die ingrediënten die van Parijs-Roubaix de meest hectische klassieker van het voorjaar maken.
Alexander Kristoff en Tiesj Benoot werden achtervolgd door de duivel en zouden nooit een hoofdrol vertolken in de Hel.
In het Bos van Wallers was Wout van Aert dan weer de grote pechvogel. De Jumbo-Visma-kopman moest van fiets wisselen, kwam ten val tijdens zijn inhaalrace, maar zat na een indrukwekkende klopjacht net op tijd weer op de juiste plaats bij het losbarsten van de finale.
Die werd na snelle openingsuren geopend door Philippe Gilbert, die op zijn kousenvoeten op 65 kilometer van de finish naar het front trok. Met Politt kreeg hij een schaduwfavoriet in zijn zog en dat scenario deed de benen van Sagan kriebelen.
Op 55 kilometer van de aankomst zette de winnaar van vorig jaar een tegenoffensief op poten, met Van Aert, Lampaert en Vanmarcke als speelkameraadjes. Konden Van Avermaet, Naesen en co niet beter of hadden ze zich laten verrassen? Hoe dan ook werd al snel duidelijk dat de winnaar bij het zestal zat.
Gilbert zet de finale helemaal naar zijn hand
Net voor de stroken van de waarheid schudde een vastberaden Gilbert nog eens hevig aan de boom. In het steekspel dat daarop volgde betaalde Van Aert toch een stevige prijs voor zijn race in de race. De gele kopman zag zijn brandstoftank daarna heel snel leeglopen.
Op Camphin-en-Pévèle en Carrefour de l’Arbre lieten Lampaert, Gilbert en Sagan elk op hun beurt hun spierballen rollen, maar het was ietwat verrassend Politt die de koers in een beslissende plooi legde. Op Gruson (secteur 3) kon enkel Gilbert zijn uitnodiging voor een laatste dans volgen.
Het duo haspelde de laatste kinderkopjes af en trok broederlijk naar de Velodrome in Roubaix. Politt probeerde zijn ervaring op de piste uit te spelen, maar was niet opgewassen tegen Gilbert in zijn monumentenjacht. Hij zette de kers op de taart van het Deceuninck-voorjaar en plaatste vooral nog een zeer laat orgelpunt op zijn carrière. (VRTNWS)
