Onze muziekresencent Alfons Maes zat met Graham Nash in De Roma op schoot : 'Toen ik gisteravond aan De Roma in Borgerhout arriveerde, kreeg ik een vreemd gevoel: ben ik nu in Antwerpen of heb ik een verkeerde afrit richting Nederland genomen. Het leek wel een Nederlandse invasie aan de ingang.

Een ingang die al snel te klein bleek te zijn voor het publiek, dus gingen de deuren een kwartiertje vroeger open. Wat de ticketverkoop betrof, mocht de organisatie zeker niet klagen. En een ticket voor deze show kostte algauw 29 euro.

Graham Nash als een levende legende betiteld worden, dat is zeker geen overstatement. Als een van de stichtende leden van de Britse popformatie The Hollies en het hippietrio Crosby Stills & Nash kreeg De Roma hoog bezoek over de vloer.

De laatste jaren kregen we van Nash toch enkele pareltjes die een bijzondere periode uit zijn solocarriere weerspiegelen. We mogen dan ook zijn autobiografie 'Wild Tales' niet vergeten, een naslagwerkje waarin hij zonder enige gereserveerdheid geen blad voor de mond neemt.

Ook Donald Trump en het nog steeds aanwezige racisme in de USA werd hier vanavond zwaar op de korrel genomen.

Graham is een man die op een podium moet staan, hij wil communiceren met zijn publiek, iets waar hij vanavond met brio in geslaagd is.
Tijdens deze 'This Path Tonight' tour is hij vergezelt van meestergitarist Shane Fontayne (echte naam Mick Barakan). We kennen deze snarenridder ook van zijn avontuurtjes bij de E-Street band (1992-1993) maar tijdens zijn loopbaan werkte hij ook samen met illustere muzikanten als Joe Cocker, Johnny Halliday, Ian Hunter... Maar hij was vooral ook de gitarist van de CS&N touring band.

Om de openen moet het briljante duo gedacht hebben het publiek even op te warmen met enkele knappe, overbekende nummers uit het verre verleden van de Hollies, nl. 'Bus Stop' en 'King Midas In Reverse'.

Dat Graham, ondanks de perikelen met zijn vorige band en in het bijzonder met David Crosby, toch nog nummers van hen speelde bleek met de prachtige versie van 'Marrakesh Express' en vele andere anderen die avond.

Uit zijn solodebuut kregen we het prachtige 'I Used To Be A King ('Songs For Beginners') dat door een even overtuigende versie van Immigration Man (Crosby & Nash) gevolg werd.

'Myself At Last', weer zo'n teergevoelig moment van een nummer dat hij voor zijn nieuwe vriendin, Amy Grantham, schreef, kreeg een regen van applaus en daar bleef het niet bij. De virtuele regen zou eigenlijk de ganse avond blijven aanhouden.

Dat Nash nog steeds politiek geëngageerd is maakte hij in het tweede deel van zijn prachtige show duidelijk met 'Military Madness' terwijl 'Oh! Camil', een liedje over Scott Camil, Vietnam veteraan die na zijn terugkeer in de USA een opstandig boegbeeld werd tegen de oorlog in Vietnam. Hij en vele andere Vietnam veteranen gooiden hun medaille die ze voor hun aandeel in die afschuwelijke oorlog kregen, openlijk in het 'vuur', iets waarmee de Amerikaanse overheid het zeer moeilijk mee had. Met 'Golden Days' bezong hij dan weer zijn eigen leuke dagen tijdens zijn loopbaan met de Hollies.

'Mississippi Burning' is nog steeds een actueel en heet hangijzer in de Amerikaanse politiek. Het nummer is gebaseerd op echte feiten: het verhaal van drie studenten in de jaren zestig, toen die probeerden om het zwarte volk te helpen met een mogelijkheid tot stemrecht, werden vermoord.

Vorig jaar oktober schreef Nash samen met Fontayne een goede twintig nieuwe songs en die werden in slechts acht dagen in de studio opgenomen. Het kan dus!
'Back Home' was dan weer een vorm van hommage aan de vrienden hij recent verloor: Levon Helm, Dallas Taylor en Rick Rosas om er maar enkele te noemen.

Naar het einde van de show toe werden we nog getrakteerd op knappe interpretaties van 'Cathedral' en het onvergelijke CS&N-nummer 'Our House' en dit met de vocale hulp van het publiek.

Als bisnummers en met een terecht verdiende staande ovatie kregen we nog 'Black Bird' een tribute aan de Fab Four uit Liverpool en met 'Teach Your Children', een taak voor alle ouders ongeacht hun geloof, kwam er –helaas- een einde aan een show die we tot hiertoe al tot de beste in 2016 mogen rekenen.

Pakweg 45 jaar na zijn solo debuut weet Graham Nash zijn talrijk opgekomen publiek te verwennen met enkele anekdotes uit zijn prive-leven en een greep uit zijn eigen geschreven nummers, songs die hij de laatste jaren maar vrij zelden heeft (of mocht!) kunnen spelen. Vanavond deed hij dat op een grandioze manier, een die alleen maar door de allergrootsten kan gerealiseerd worden.
Een show met hier en daar diep gewortelde emotionele wonden.

Report & photo's Alfons Maes © / NNieuws

Setlist:

Bus Stop
King Midas In Reverse
Marrakesh Express
I Used To Be A King
Immigration Man
Sleep Song
This Path Tonight
Myself At Last
Wind On The Water
Wasted On The Way
Military Madness
Oh! Camil
Lady Of The Island
Golden Days
Mississippy Burning
Back Home
Cathedral
Our House

Bisnummers
Black Bird
Teach Your Children.