Het Europees Parlement stemt woensdag in met de finale versie van een Europese wet om de grensoverschrijdende zorg in de Europese Unie beter te regelen."De toegang tot en de rechtszekere terugbetaling van grensoverschrijdende gezondheidszorg zal voor alle patiënten makkelijker worden. De toenemende mobiliteit wordt tegelijk verzoend met een efficiënte organisatie van de nationale zorg. En dat was precies onze dubbele bekommernis", aldus Marianne Thyssen (CD&V), lid van de parlementscommissie volksgezondheid, die tevreden is met het bereikte resultaat.[b]Toestemming vragen wordt uitzondering[/b]Voortaan moet een patiënt in principe geen toestemming van zijn ziekteverzekeraar meer vragen om terugbetaling te kunnen krijgen van grensoverschrijvende gezondheidsuitgaven voor prestaties die in het eigen stelsel gedekt zijn. De voorafgaandelijke toestemming is alleen verplicht als de zorg een bijzondere planning vereist, belangrijke financiële gevolgen heeft en ofwel overnachting in een ziekenhuis vraagt of zeer gespecialiseerd is. De lijst van deze behandelingen/ingrepen wordt door elke lidstaat opgemaakt en bij de Europese Commissie neergelegd en dit om willekeur uit te sluiten.Als toestemming gevraagd moet worden, mag ze alleen geweigerd worden als de gevraagde of gewenste zorg ook op het grondgebied van de lidstaat van verzekering verleend kan worden en dit binnen een termijn die, gelet op de toestand en de verwachte evolutie van de patiënt, medisch verantwoord is.En om redenen van algemeen belang mag toestemming ook geweigerd worden als de gevraagde zorg een veiligheidsrisico meebrengt voor het publiek of voor de patiënt in kwestie, of nog als er ernstige bezorgdheid is wat de kwaliteit van de zorg aangaat.Voor zeldzame ziekten kan een lidstaat zijn toestemming afhankelijk maken van een voorafgaand klinisch onderzoek of wetenschappelijk advies.[b]Opvallende punten in de richtlijn[/b]1. de interne markt en het vrij verkeer zijn er niet alleen voor ondernemingen en de klassieke economie, maar ook voor de patiënten en de zorgsector. Marianne Thyssen : "Nadat we erin geslaagd zijn de volksgezondheid uit het toepassingsgebied van de dienstenrichtlijn te houden, is het goed dat we nu een specifieke wettelijke regeling krijgen. Het faciliteren van de mobiliteit is goed voor de patiënt die soms baat of nood kan hebben aan grensoverschrijdende gezondheidszorg (letterlijk grensoverschrijdende zorg, E-zorg, voorgeschreven medicamenten, aanschaffen van prothesen). Ook zal het uitbouwen van verdere Europese samenwerking vooral in grensregio's kansen creëren, niet onbelangrijk voor een kleine lidstaat als België. Het is voorts ook goed voor de zorgkwaliteit zelf. Voor gespecialiseerde zorg kunnen zorgverstrekkers meer ervaring opdoen en dure apparatuur sneller afschrijven."2. patiënten en verzekeraars krijgen rechtszekerheid. Tot dusver waren het recht op en het tarief van terugbetaling bij grensoverschrijdende gezondheidszorg hoofdzakelijk vastgelegd op basis van rechtspraak : casuistisch en dus niet sluitend. "Door de invoering van een wettelijke regeling zal de patiënt zeker zijn of hij terugbetaling zal krijgen en aan welk tarief", beklemtoont Thyssen.3. In elk land komen er nieuw op te richten contactpunten. Alle patiënten moeten zo nuttig of nodig toegang hebben tot grensoverschrijdende gezondheidszorg en niet alleen de happy few. In de nationale contactpunten kan een patiënt vooraf de informatie krijgen die hij nodig heeft om geïnformeerd zijn beslissing te kunnen nemen.4. Er is een buffer ingebouwd om de gezondheidsstelsels van de lidstaten niet te overbelasten. Marianne Thyssen : "Bij een te grote toevloed aan buitenlandse patiënten of ingeval er gevaar bestaat voor de financiële stabiliteit van het gezondheidssysteem, kunnen lidstaten zich beroepen op dwingende redenen van algemeen belang om buitenlandse patiënten te weigeren. Ook al is het risico vooralsnog beperkt, toch is het belangrijk dat de buffer er in staat om zo nodig te kunnen ingrijpen. Liever had ik ook mijn ander amendement binnengehaald, met name dat een lidstaat een hoger tarief mag aanrekenen aan een buitenlandse patiënt in de mate dat dit verantwoord is op basis van de globale financiering van de gezondheidszorg in het land in kwestie."
