Irma Boons (108) uit Geel oudste inwoner van de Kempen : 'Iedere dag content zijn met hetgeen ge hebt'

De 108-jarige Irma Boons uit Geel werd vandaag met een reuzentaart en een massa bloemen gevierd.  Irma is de alleroudste inwoner van de Kempen en de veertiende oudste Belg.  Ze werd geboren op 30 oktober 1914 als oudste van 6 in Geel-Winkelomheide. Van deze 6 kinderen zijn er nog 2 in leven, zij en haar jongste broer (90 jaar).

Haar groot geheim om zo lang te kunnen leven qua gezondheid, verklapt ze niet.  Maar, Irma lacht : 'U helder van geest houden, en vooral iedere dag content zijn met hetgeen ge hebt, dat is heel belangrijk in het leven.'

'Een gewoon leven vol geluk en inzet'

Als kind heeft ze van de eerste wereldoorlog niet bijzonder veel gemerkt. Ze weet nog één anekdote van die tijd. Ze herinnert zich de paarden van het leger. Dit waren geen boerenpaarden, maar kleinere halfbloedpaardjes. Zij hadden in de stal de klaver opgegeten die er hing te drogen om het jaar nadien terug te zaaien. Deze klaver was erg belangrijk want dit was het eten van de koeien.   
 
Irma is tot haar 14 jaar naar school geweest, wat toch best lang was voor die tijd. Ze zegt er eerlijkheidshalve wel bij, dat ze soms wel eens thuis bleef om voor haar zusjes en broers te zorgen. Verder hielp ze vaak mee op het veld. Soms moesten ze om 3u ‘s nachts opstaan om te gaan zaaien.

In augustus 1936, toen Irma 22 jaar was, leerde ze haar man Frans Oyen kennen op de kermis in Zammel. Het was liefde op het eerste zicht. Hun verkering duurde 6 jaar. Ze wilden wel vroeger trouwen, maar dit ging niet omwille van de oorlog. Niet veel later werd hun eerste dochter geboren. Dochter Maria kwam ter wereld in Irma’s ouderlijk huis (want ze woonden bij hen in).   

In 1943 zijn ze dan verhuisd naar de ouders van Frans, waar in 1944 hun tweede dochter Stans is geboren. Dit ging niet zonder slag of stoot: de tweede wereldoorlog was nog niet gedaan en dus kwam Stans ter wereld bij hun thuis én meteen na de bevalling trokken moeder en kind naar de schuilkelder.

In 1946 verhuisden ze naar Klein-Vorst om in 1947 hun eigen huisje te bouwen in Oosterlo, waar ze maar liefst 61 jaar gewoond hebben. 
 
Frans ging eerst werken bij de Gavra in Geel en vond nadien een vaste job dichter bij huis, bij brouwerij Cools. Irma ging tijdens de oorlog een paar dagen per week bijklussen bij commissaris Sels en zijn zus en broer. Ze stond in voor de was en de plas. Nadien bleef Irma thuis om voor het huishouden te zorgen en hun 100 kippen. Ze verkochten deze kippen voor vlees, niet voor de eitjes. Nadien hebben ze ook nog een 100-tal konijnen gehad. 

Irma was ook een actief lid van de vrouwengilde. Ze ging dan ook vaak mee op uitstap naar Lier of naar Bokrijk. Eind jaren 60 is ze ook één keer op reis geweest naar Lourdes met de trein. Verder hield Irma er enorm van om te haken. Ze was altijd in de weer met haar haakpen. Al haar kleinkinderen hebben een sprei gehad van haar hand. 

Na de kinderen kwamen er kleinkinderen. Vijf in totaal, die op hun beurt voor achterkleinkinderen zorgden. Tot nu toe zijn er 6 achterkleinkinderen geboren en ondertussen is er zelfs ook 1 achter-achterkleinkind. 

Op 12 februari 1990 overleed haar echtgenoot Frans. Toen moest Irma alleen verder. In oktober 2010 is Irma verhuisd van Oosterlo naar Meerhout. Omdat haar zicht zo fel verminderde trok ze in bij haar dochter. Ze hadden daar de garage omgebouwd tot kleine studio.   

In december 2018 (toen Irma al 104 jaar was) is zij dan nog een laatste keer verhuisd, naar woonzorgcentrum Onze-Lieve-Vrouw in Geel-Centrum. Waar ze tot op heden nog erg gelukkig is. Irma is momenteel de oudste inwoonster van de Kempen ooit.  Ze heeft nog steeds een frisse blik en het geheugen van een computer.

Burgemeester Vera Celis nam de honneurs waar namens de stad Geel en het Koningshuis.' (Foto fb/vc)