Oekraïense Olha dankt Vorselaarse gemeenschap, pakkend moment bij volkslied - burgemeester : 'Samen dorp maken'

Vorselaar heeft vanmorgen een intense Wapenstilstand herdenking beleefd. Na de misviering in de  Sint-Pieterskerk stapte het gezelschap onder muzikale begeleiding van de Koninklijke Harmonie Verbroedering naar het vernieuwde Marktplein.  Hier werden de Vorselaarse gesneuvelden en krijgsgevangenen herdacht.

De haast complete delegatie van de 29 vluchtelingen uit Oekraïne die de Vorselaarse gemeenschap opvangt, nam aan de plechtigheid vanmorgen deel.   Vluchtelingen Ludmilla en Anastasia legden een krans met Oekraïens lint neer.  Vira zong het het Oekraïense volkslied en Olha deed een alleszeggende toespraak.

Vluchtelinge Olha : 'Ik spreek de wens uit dat de vrede in ons land snel mag terugkeren. Deze allesvernietigende oorlog is hartverscheurend, met onze papa die in Oekraïne is gebleven om te vechten. Ook voor de kinderen valt het héél zwaar.  Dank aan de prachtige mensen van Vorselaar die ons iedere dag zo goed en warm opvangen.'

Iedere aanwezige kreeg een krop in de keel toen de jonge vluchtelinge Vira het Oekraïense volkslied zong.  Een erg pakkend moment. Jawel, de oorlog in Oekraïne is dichtbij ons. 

Burgemeester Lieven Janssens : 'Samen dorp maken, een opdracht voor éénieder'

'Wist u dat in augustus 1914, bij de start van de eerste oorlog, in totaal ruim 1 miljoen mensen naar Nederland, en nog eens 250.000 naar Engeland en Frankrijk moesten vluchten', onderstreepte burgemeester Lieven Janssens in z'n toespraak.

'Wist u dat in mei 1940, bij de start van de tweede wereldoorlog, wel 2 miljoen Belgen de Franse grens overgestoken uit angst voor de oorlog en de Duitse bezetters?  Wel: hoe beperkt en volkomen logisch is dan de inspanning die wij nu doen om 30.000 Oekraïense vluchtelingen op te vangen hier in Vlaanderen.

Het is onze morele plicht om mensen die op de vlucht moesten gaan, humanitair te helpen waar het maar kan. Dit gaat over mensenrechten, het recht om beschermd te worden tegen foltering, aanslagen, bommen,  en vaak zelfs de dood. Die mensen kozen er niet zelf voor om de vlucht te gaan.

Ik ben blij dat we in Vorselaar een groep Oekraïense vluchtelingen mogen helpen en opvangen. We hebben ons vanaf het eerste moment heel erg open en hulpvaardig opgesteld.

De mensen die we hier opvangen proberen we, -in samenwerking met gastgezinnen en veel vrijwilligers-, warmte, hulp, wat menselijkheid en vriendschap te bieden. Elke week organiseren we hier in ons dienstencentrum groepsbijeenkomsten.

Ik ben dan ook blij dat ze er vandaag zelf bijzijn. Ze maakten deze week nog mooie “buttons” om zich ook met hun naam voor te stellen aan jullie. Enorm knap vind ik dat, niet alleen de badge op zich, maar vooral de manier waarop ze zich mee in Vorselaar integreren. Ze waren dit jaar al mee te gast om te helpen op Na Fir Bolg, ze verwenden hun gastgezinnen en vrijwilligers al eens met hun lekkere Oekraïense gerechten.

Een voorbeeld van hoe het ook kan.

En of ze nu blijven, of snel weer terug kunnen naar hun thuis: doelstelling moet zijn om die mensen op een duurzame en warme manier te verwelkomen in ons dorp.

In Vorselaar wordt de opvang gedragen door de maatschappelijk werkers van ons OCMW maar ook het klooster, gastgezinnen, de scholen,  en zeker ook de vrijwilligers die de mensen mee ondersteunen in dagdagelijkse dingen. Het is echt hartverwarmend om te zien hoeveel steun er spontaan tot stand komt op zo’n momenten. Uitdrukkelijke dank aan de gastgezinnen en vrijwilligers die er vandaag ook -in grote getalen- bij zijn.

We leven de laatste jaren in een moeilijke tijd. Veel decennia geleden dat we nog zo “kwetsbaar” bleken. We hoppen van de ene in de andere crisis. En alles wordt ook zo benoemd.
Na de Corona-crisis kwam er oorlog in Oekraïne,  dan een vluchtelingencrisis en nu een energiecrisis.

Oorlog, crisis dat zorgt allemaal voor negativiteit, disruptie, ontwrichting in onze samenleving, het los komen van vaste gewoontes en zekerheden die we altijd kenden.

En zoiets maakt mensen angstig. Dat is logisch. De vraag is echter vooral hoe we daarop reageren en welke antwoorden we daarop zelf geven. We moeten ons dus afvragen wat voor Vorselaar we willen zijn ná Corona, na de oorlog tussen Rusland & Oekraïne. We willen geen bange, individualistische samenleving zijn. Dat wil zeggen dat we nu extra moeten inzetten op nabuurschap, verenigingen ondersteunen, gemeenschap vormen, “samen dorp maken” zoals we het tegenwoordig noemen, en daarin schuilt een opdracht voor éénieder.

Collectieve solidariteit gaat altijd hand in hand met ook het opnemen van eigen engagement en verantwoordelijkheid. Dat is de “Yin en Yang” in onze samenleving. Je kan het niet alleen van de anderen verwachten. We moeten samen engagement opnemen,  zoals jullie dat hier vandaag al doen.

Op die manier houden we Vorselaar “warm”,  als het overal weer koud wordt.

Dank aan de collega’s van het gemeente- en OCMW-bestuur, onze Harmonie “Verbroedering”, onze Gilde, het koor, de orgelist, de collega’s die de logistiek regelden, de directies, leerkrachten en leerlingen van de scholen, de politie, mijn collega-kinderburgemeester, meneer pastoor,  en vandaag ook heel bijzonder dank aan de Oekraïense vrienden, de gastgezinnen en de vrijwilligers hier', besluit Lieven Janssens.

 Foto's Adrie de Kok/NNieuws.