Cave on Fire brengt naar eigen zeggen een mengeling van hardrock, grunge en metal. Snedige gitaarriffs, strakke baslijnen en snoeiharde drums werden van bij het begin van het optreden uit hun instrumenten getoverd.

Het stemgeluid van de zanger bracht het beeld van de doorleefde rocker naar boven,  terwijl de 4 bandleden  prille twintigers zijn.

Zelfs de cover van Neil Young's klassieker Rocking in a free world klonk rauwer en harder dan dat we van de opa van de Grunge hemzelve hadden mogen verwachten.  Bij de eigen nummers  kwamen de invloeden van hun favoriete bands (Nirvana, Pearl Jam, Metallica) duidelijk naar boven hoewel ze toch hun eigen toets er aan geven.

Kortom, Cave on Fire stond als een huis. Geen sleutel-op-de-deur-woning echter want het was niet allemaal perfect. Maar toch zeker een ruwbouw met een enorm stevige fundering. En laten we eerlijk zijn, een jeugdhuis is geen muziektempel. Misschien heeft de mindere akoestiek ook wel zijn stempel gedrukt op het optreden.
 
Door de jaren heen (opgericht in 2009) hebben ze reeds bewezen dat ze kunnen spelen. Getuige hiervan hun doortocht op festivals als Sjock en Distortion Fest.Met hun nieuwe EP, Black Horizon, dromen de jongens van een Europese toernee die hen langs Duitsland, Frankrijk en Nederland zou moeten leiden. Het zou mij niks verwonderen zouden ze daar ook daadwerkelijk in slagen en het is hen van harte gegund.

Cave on Fire : een naam om te onthouden.
Lead guitar & vocals : Wouter Borgmans
Guitar : Timo Vromans 
Bass : Dimas Van Baelen
Drums : Philippe Wuyts.

Verslag & Foto's : Jo Stoop Nnieuws.be