'Het Coronavirus heeft veel pijnpunten bloot gelegd, maar als één ding duidelijk is geworden, dan toch wel dat je laatste jaren doorbrengen in een woonzorgcentrum niet bepaald iets is om naar uit te kijken', zegt Rob Lathouwers (Sp.a).
De ervaring heeft ons nu geleerd dat als er iets ernstigs gebeurd in of buiten een woonzorgcentrum, de kans groot is dat je wordt afgesloten van de buitenwereld en het risico bestaat dat je sterft in eenzaamheid. Dit is zeker geen verwijt.
Wij willen dan ook van de gelegenheid gebruik maken om nogmaals onze lokale helden van de zorg, van zowel de woonzorgcentra St.-Anna, Bremdael, Vogelzang als van het AZ Herentals en de thuiszorg te bedanken voor hun fantastische strijd en het vele werk dat ermee gepaard ging en nog steeds aan de gang is tegen het Coronavirus.
Het is zo ingeburgerd ouderen die hulpbehoevend worden in een woonzorgcentrum te plaatsen, dat we het haast niet meer in vraag stellen. Moeten we niet stilaan beginnen denken aan andere opvangvormen?
Zoals bvb. het realiseren van woonzorgzones, waarbij een deel van de woningen bestemd is voor senioren en zorgbehoevende senioren, ondersteund door een zorgnetwerk, of andere vormen van cohousing.
Is het wel oké zoals we nu omgaan met onze ouderen? Hebben zij hier zelf voor gekozen? Of is een verblijf in een woonzorgcentrum hen aangepraat als 'het beste' en 'de enige mogelijke oplossing'?
Als bezorgde senior en oudste gemeenteraadslid binnen de gemeenteraad stel ik deze vragen en opmerkingen aan het bestuur op de gemeenteraad van 6 oktober.'
