Zaterdag werd op de Park- en Bosloop in Westerlo de campagne 'kwb beweegt voor #cleanekleren' afgerond. Een jaar lang spanden de leden van kwb zich in om meer aandacht te vragen voor 'cleane sportkledij'.

Bijna 60.000 keer werd gesport voor sportkledij die in ethisch verantwoorde omstandigheden is gemaakt.

Met de campagne 'Kwb beweegt voor cleane kleren' wilden kwb, FALOS-SPORT+ en Govaka&Pasar zoveel mogelijk kilocalorieën verzamelen tijdens sportieve activiteiten. In plaats van met handtekeningen willen de organisaties, samen met Wereldsolidariteit, aan de hand van fysiek geleverde inspanningen laten zien dat de Vlaming wakker ligt van hoe hun sportkledij geproduceerd wordt.

"We staan er zelf te weinig bij stil, maar aan de andere kant van de wereld moeten stiksters onder heel zware en onveilige omstandigheden zware inspanningen leveren om onze (sport)kledij te vervaardigen", zegt Wim Verlinde, voorzitter van kwb.

"Terwijl wij vrijwillig afzien in die sportkleren zien zij af om ze te maken. Om solidair te zijn willen we onze geleverde sportinspanningen symbolisch overdragen."

Per sportieve activiteit konden kwb-leden hun sportieve prestatie omzetten in kilocalorieën. Die werden opgeteld. In totaal werden meer dan 50 miljoen kilocalorieën verzameld, wat gelijk staat aan 20.000 werkdagen van een textielarbeidster uit Cambodja, en dit tijdens 59.132 sportieve activiteiten.

Dat wil zeggen dat bijna 60.000 keer iemand bewust gesport heeft om te ijveren voor schone sportkledij.

De ingezamelde kilocalorieën moeten Belgische sportkledingbedrijven onder druk zetten om schone sportkledij op de markt te brengen. Met de steun van de consument willen kwb, FALOS-SPORT+ en Govaka&Pasar samen met Wereldsolidariteit het aankoopbeleid van bedrijven beïnvloeden en hen wijzen op hun verantwoordelijkheid tegenover de arbeiders die hun collecties maken.

Momenteel is het heel moeilijk om cleane sportkleren te vinden, zeker in België. Geen enkele verdeler is aangesloten bij Fair Wear Foundation, een onafhankelijke controle-instantie die volgens de Schone Kleren Campagne de beste garantie biedt dat de kleren in goede omstandigheden zijn gemaakt.

Belgische bedrijven zoals Vermarc en Bioracer zijn niet transparant als het over het productieproces van hun kledij gaat. Wie als consument zijn steentje wil bijdragen om mee druk te zetten op de kledingbedrijven moet gewoon in de winkel vragen in welke omstandigheden en aan welk loon de sportkleren gemaakt worden.

CLEANE KLEREN?

Onder cleane kleren of schone kleren verstaan we: kleding die geproduceerd is in goede arbeidsomstandigheden, zonder kinderarbeid, in veilige fabrieken waar een vrije vakbondswerking toegelaten is en voor een leefbaar loon. Gemaakt met respect voor de fundamentele arbeidsrechten dus.

Het minimumloon van de kledingarbeidsters in Indonesië, Cambodja en Bangladesh ligt ver onder het bestaansminimum. Een werkweek van 60 uur tot 70 uur is niet ongebruikelijk en wanneer levertermijnen krap zijn, gaat zelfs de enige wekelijkse rustdag eraan.

De helft van het loon gaat naar de huur van niet veel meer dan een krot. Schokkend, voor een sector die alleen al in Europa 34 miljard euro waard is.
Om de sportieve consument hiervan bewust te maken werd in een kledingfabriek in Cambodja een undercover steekproef uitgevoerd door Wereldsolidariteit en ACV bij een echte kledingarbeidster.

Ze droeg een aantal fitness gadgets die een hele werkdag lang haar vitale functies maten. Op het einde van de dag kon vastgesteld worden dat de arbeidster een topprestatie had neergezet.

Niet voor haar plezier echter, want haar topprestaties vertalen zich niet in een toploon, integendeel. Het verhaal van de kledingarbeidster wordt verteld in een tv-spot die oproept om de petitie voor #cleanekleren te tekenen.