Onze muziek-recensent Alfons Maes trok afgelopen weekend naar de Lotto Arena voor het concert van de swingende Ladies of Soul. Alfons Maes : 'Soul, voor velen een ietwat uitgedoofd muzikaal genre en dan richt ik mijn pijlen op hen die zich blijven vastspijkeren op de soullegendes uit de jaren zestig, en de zeer vroege jaren zeventig voordat het discotijdperk zijn intrede deed.
In Nederland ontstond er dit jaar een formule net voor hen die de gouden jaren –maar ook de destijds prachtige discoarena- weer tot leven brengt. En hoe!
Vrijdag, een dag die we best in onze kalender niet verwijderen want die dag stonden op het podium van de Lotto Arena in Antwerpen enkele leuke dames en in hun middens speelde onze eigen souldiva Natalia geen geringe rol. De Nederlandse dames waren Trijntje Oosterhuis, Edsilia Rombley, Glennis Grace, Berget Lewis en zij werden vergezeld door wereldster Candy Dulfer. Dus deze avond stond garant om weer eens flink te genieten van die prachtige muziek van weleer.
Natalie bracht uiteraard ook werk uit haar eigen repertoire, dus het publiek wist wat hen te wachten stond.
Dat deze formule aansloeg, getuige hiervan reeds enkele uitverkochte shows in Nederland en binnenkort volgt er nog een derde voorstelling in de Ziggo Drome in Amsterdam.
Wie de soulgeschiedenis kent kan ongeveer raden uit wat de setlist van vanavond zou bestaan. Er werd geput uit de backcatalogus van o.m. The Jacksons, Tina Turner, Whitney Houston, en bij momenten leek het wel of Whitney (hier door Glennis Grace zeer mooi uitgebeeld) zelf op het podium stond. Dus zeker niet alleen visueel maar ook vocaal. Een greep uit die memorabele songs die we kregen te horen was de sterke interpretatie James Brown, 'I'ts A Man's Man's Man' s World' waarin Natalia zowat de lead vocals voor haar rekening nam. Niet slecht!
De medley's in zo'n show zijn een vaste constante en fragmenten van 'Midnight Train To Georgia' (Gladys Knight And The Pips), 'Ain't Nothing Like The Real Thing' (Marvin Gaye & Tammi Terrell), 'My Girl' (The Temptations), 'Soul Man' (Sam & Dave) was een van die momenten die ons weer met kippenvelgevoel deed rondlopen.
Dit was slechts een kleine greep uit het immense repertoire dat de Ladies of Soul ons vanavond presenteerden.
Nog andere nostalgische uitstapjes waren 'Stop, In The Name Of Love ' (The Supremes) en de Aretha Franklin-hit 'I Say A Little Prayer'. Overweldigende versies.
Tijdens de show werden op een groot scherm achteraan het podium de afbeeldingen van de grote performers uit deze soulwereld geprojecteerd, dus de visuele herinnering aan deze legendes deed de temperatuur bij het publiek enkele graden stijgen.
Na de pauze ging het feestje gewoon verder. Een moment van bezinning was de fantastische bijdrage van Trijntje Oosterhuis die met de Barbra Streisand klassieker 'The Way We Were', en door haar broer Gene, als ik het juist heb, op de piano voor een hoogtepunt zorgden. Maar je heet niet voor niks Trijntje Oosterhuis.
Meer goosebumps volgden met 'I'll Be There' van de Jacksons. Het publiek reageerde spontaan, gevolg was een hallucinant beeld nadat alle handen de lucht in gingen. De solomomenten van onze Vlaamse furie gingen, wat mij betreft, ietwat verloren in het totaalspektakel waarvan we hier vanavond getuige waren.
Een soulavond, maar je moet het woord 'Soul' dan wel zeer breed interpreteren want het was niet allemaal die mooie, innemende southern soul uit de gouden jaren zestig die hier de revue passeerde. Dus ook voor hen die bv. een Alicia Keys en Beyoncé onder de noemer soul willen catalogeren, viel er vanavond best wat te rapen.
Een schitterend schouwspel dat dankzij het sterk, groot orkest voor een waar muzikaal feest heeft gezorgd. En dan ook nog onze dank aan de hoofdrolspeelsters die voor een onvergetelijke avond zorgden, de Ladies of Soul. Well done, girls...'
Alfons Maes / NNieuws
