Tris: "Nederland - Chili : het begon keigoe met de Chilenen die allemaal uit volle borst hun volkslied meekweelden, zelfs toen de muziek al lang gestopt was .... en dat was het dan.
Ik moet toegeven dat de Chilenen knappe gastjes zijn. Alleen kreeg ik een sterk Noord Korea gevoel. Ze hebben allemaal hetzelfde kapsel. Nu kan ik mij wel voorstellen da ge daar in zo'n bergdorp in Chili ni veel keuze hebt. Het is de plaatselijke barbier die nen beduimelden boek heeft liggen, die zo eens om de 10 jaar vervangen wordt. Ge weet wel : "om te kiezen". Maar wa ge ook kiest, er zijn maar 2 kapsels : kort voor de mannen of vlechtjes voor de vrouwen. Ze waren wel proper en de gel was duidelijk van een beter merk. En ik moet er eerlijkheidshalve bijzeggen dat ik de kapper van Fellaini en Witsel er ook van verdenk om nog nen boek van de jaren 70 te hebben liggen.
Over den eerste helft kunnen we kort zijn. Het waren vooral veel spelers die gingen liggen met afwisselend vrije trappen tot gevolg en elke keer naast de goal. Robben heeft eens ne serieuzen uitbraak gedaan maar moest daarna ook dringend terug gaan liggen ... maar daar kennen we den Arjen voor hé, 't is een beetje een dramaqueen. Slight understatement.
Voor den eerste keer in dit WK had ik een mateloos respect voor den arbiter. Die man uit Gambia verdient een medaille. Hij leidde (of lijdde) de match met het geduld van ne leraar 3de kleuterklas. Zijn voornaamste taak bestond erin om regelmatig tegen de mannekes te gaan zeggen da ze écht ni aan mekaar mochten trekken, of tegen mekaar sjotten of op mekaar slagen. En hij deed dit met een bewonderenswaardige diplomatie. Ik denk dat die mens nadien thuis een kwartier op nen boksbal heeft moeten slagen om zijn opgekropte frustratie kwijt te kunnen.
Den tweede helft begon met een klein misverstandje. De Chilenen stonden met 12 op het veld, dus er moest er ene heel snel terug naar de bank lopen. Maar ook dit werd door onze Gambiaan, die gelukkig kon tellen, met de mantel der liefde bedekt.
Met momenten leek het meer op het UFC (Ultimate Fighting Championship) dan op een WK. Met de nadruk op Full Contact en Blind hield er uiteindelijk toch een gele kaart aan over. Zelfs aan het grootste Afrikaanse geduld komt ooit een einde.
Depay mag invallen en staat, letterlijk, in zijne neus te peuteren. Hij rolt zijn vangst heel gezapig tussen zijn vingers terwijl hij naar de laatste richtlijnen luistert. Ne mens kan ni goe voetballen met zo'n vervelende snottebel in zijne neus hé.
En dan, een kwartiertje voor het einde, just op het moment dat Alexis Sanchez het helemaal gehad heeft en zijn broekspijpen oprolt tot hotpants, gebeurt het wonder. Invaller Fer maakt, met een verdienstelijke kopbal, een doelpunt en het is 1 - 0 voor Nederland. Vijf minuten later beginnen de eerste supporters uit pure verveling het stadion al te verlaten. Fout, zo blijkt want Robben schiet nog in actie en geeft een voorzet waarop Depay scoort. En zo eindigt de wedstrijd toch nog op 2 - 0 voor Nederland. .
Ik stel wel voor dat we, om iedereen wat tijd te besparen, dit WK een beetje aanpassen. We beginnen de wedstrijden maar in de 80ste minuut en we laten ineens de mannen op de bank aantreden. Scheelt tijd en geld en de supporters kunnen wa langer in hun bed blijven liggen in plaats van nu in het stadion te moeten slapen."
Ik moet toegeven dat de Chilenen knappe gastjes zijn. Alleen kreeg ik een sterk Noord Korea gevoel. Ze hebben allemaal hetzelfde kapsel. Nu kan ik mij wel voorstellen da ge daar in zo'n bergdorp in Chili ni veel keuze hebt. Het is de plaatselijke barbier die nen beduimelden boek heeft liggen, die zo eens om de 10 jaar vervangen wordt. Ge weet wel : "om te kiezen". Maar wa ge ook kiest, er zijn maar 2 kapsels : kort voor de mannen of vlechtjes voor de vrouwen. Ze waren wel proper en de gel was duidelijk van een beter merk. En ik moet er eerlijkheidshalve bijzeggen dat ik de kapper van Fellaini en Witsel er ook van verdenk om nog nen boek van de jaren 70 te hebben liggen.
Over den eerste helft kunnen we kort zijn. Het waren vooral veel spelers die gingen liggen met afwisselend vrije trappen tot gevolg en elke keer naast de goal. Robben heeft eens ne serieuzen uitbraak gedaan maar moest daarna ook dringend terug gaan liggen ... maar daar kennen we den Arjen voor hé, 't is een beetje een dramaqueen. Slight understatement.
Voor den eerste keer in dit WK had ik een mateloos respect voor den arbiter. Die man uit Gambia verdient een medaille. Hij leidde (of lijdde) de match met het geduld van ne leraar 3de kleuterklas. Zijn voornaamste taak bestond erin om regelmatig tegen de mannekes te gaan zeggen da ze écht ni aan mekaar mochten trekken, of tegen mekaar sjotten of op mekaar slagen. En hij deed dit met een bewonderenswaardige diplomatie. Ik denk dat die mens nadien thuis een kwartier op nen boksbal heeft moeten slagen om zijn opgekropte frustratie kwijt te kunnen.
Den tweede helft begon met een klein misverstandje. De Chilenen stonden met 12 op het veld, dus er moest er ene heel snel terug naar de bank lopen. Maar ook dit werd door onze Gambiaan, die gelukkig kon tellen, met de mantel der liefde bedekt.
Met momenten leek het meer op het UFC (Ultimate Fighting Championship) dan op een WK. Met de nadruk op Full Contact en Blind hield er uiteindelijk toch een gele kaart aan over. Zelfs aan het grootste Afrikaanse geduld komt ooit een einde.
Depay mag invallen en staat, letterlijk, in zijne neus te peuteren. Hij rolt zijn vangst heel gezapig tussen zijn vingers terwijl hij naar de laatste richtlijnen luistert. Ne mens kan ni goe voetballen met zo'n vervelende snottebel in zijne neus hé.
En dan, een kwartiertje voor het einde, just op het moment dat Alexis Sanchez het helemaal gehad heeft en zijn broekspijpen oprolt tot hotpants, gebeurt het wonder. Invaller Fer maakt, met een verdienstelijke kopbal, een doelpunt en het is 1 - 0 voor Nederland. Vijf minuten later beginnen de eerste supporters uit pure verveling het stadion al te verlaten. Fout, zo blijkt want Robben schiet nog in actie en geeft een voorzet waarop Depay scoort. En zo eindigt de wedstrijd toch nog op 2 - 0 voor Nederland. .
Ik stel wel voor dat we, om iedereen wat tijd te besparen, dit WK een beetje aanpassen. We beginnen de wedstrijden maar in de 80ste minuut en we laten ineens de mannen op de bank aantreden. Scheelt tijd en geld en de supporters kunnen wa langer in hun bed blijven liggen in plaats van nu in het stadion te moeten slapen."
Tris in Brazil
