Als de laatste maanden in muziekland al iets bewezen is, is het dit : we moeten ze koesteren, de nog levende iconen van de moderne muziek, zij van wie we weten dat ze ooit een standbeeld gaan krijgen. Van Morrison – de grootste Noord-Ier van de twintigste eeuw – is daar een van en het is met een gemeende knieval dat de Lokerse Feesten reageren op Zijn komst.
Zeggen dat de discografie van Morrison veelzijdig is, is als stellen dat The Simpsons er eerder geel uitzien, je kan er enkel op reageren met een rollend paar ogen en een luide "ja duh!". Met Them vond hij bijvoorbeeld zowat eigenhandig de garagerock uit ('Here comes the Night', 'Gloria', ...), waarna hij perfecte popsingles is gaan schrijven ('Brown eyed Girl') en de soul van zijn oude idolen tot zich nam om zelf op die manier een blanke soullegende te worden.
Je zou, bij wijze van illustratie, 'Jackie Wilson said' nog eens kunnen draaien op een feestje, de dansvloer zal te klein zijn om alle swingende heupen plaats te bieden.
Later is de man zich gaan toeleggen op (celtic) folk, jazz en ballades (zelfs de minst trouwe echtgenoot slowt gemeend met zijn vrouw tijdens 'Have I told you lately'). Bovendien is Van Morrison de bedenker, bezieler en schrijver van het even grillige als buitensporig geweldige "Astral Weeks" (1968), zowat de beste plaat van de laatste honderd jaar.
Honderdvijftig, we willen er vanaf zijn. Welke van bovenstaande gedaantes we precies gaan meemaken op 9 augustus is vooralsnog een groot vraagteken, de wetenschap dat we met deze gouden stem een van de grootste songschrijvers aller tijden in huis halen verdient daarentegen eerder een uitroepingsteken.
Van – van op afstand mogen wij Van zeggen – concerteert dus op dinsdag 9 augustus, en dertigduizend armen staan die dag wellicht klaar om hem aan de borst te drukken.
Laat één van die borsten de uwe zijn – maar hou het wel deftig – en bestel liever vandaag dan pakweg op het laatste moment uw ticket(s). En vertel het later aan uw kleinkinderen, zij zullen het moeten doen met Zijn standbeeld.
